یاد گیری الکترونیکی ، رویکردی نوین در آموزش

امروزه رشد سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات زندگی بشر را در بسیاری از ابعاد دگرگون ساخته است. استفاده از این فناوری وابسته به توانمندی های کشور های مختلف جهان می باشد . از جمله این دگرگونی ها تغییر در شیوه های آموزش می باشد . یادگیری الکترونیکی آن نوع یادگیری است که در محیط شبکه به وقوع می پیوندد که در آن مجموعه ای از تکنولوژی های چند رسانه ای ، فرارسانه ای و ارتباطات از راه دور به خدمت گرفته می شود . در فرآیند یادگیری الکترونیکی شاهد عدم جابه جایی استاد و دانشجو ، افزایش آموزش و قدرت پاسخگویی ، محتوای مناسب و جدید ، یادگیری 24 ساعته ، انعطاف در مکان ، زمان ، برنامه ریزی ، تعامل دو طرفه میان فراگیر و استاد ، محور بودن فراگیر و مسؤل بودن او در امر یادگیری و ... نسبت به یادگیری سنتی هستیم . از عمده ترین انواع یادگیری الکترونیکی می توان به یادگیری offline و online مدیریت علمی و حمایت اجرایی که اشاره به ارتباطهای فراگیر با محتوای آموزشی و تسهیل کننده آن می پردازد. برای برقراری این نوع یادگیری نیازمندی های همچون سیستمهای آموزش (همزمان - نا همزمان ) بستر ارتباطی ، اتاق تدریس ، کلاس و امنیت ضروری است تا بتوان تعامل میان معلم ، محتوا ، یادگیرنده را برای یاد گیری معنا دار و عمیق تر دنبال کرد. استفاده از هوش مصنوعی در بسیاری از موضوعات علمی در زمینه فراگیری الکترونیکی تحول بزرگی ایجاد کرده که طی آن فرد خود را مورد آزمایش قرار می دهد و در نتیجه درستی یا نا درستی تصمیمات و اقدامات به او باز خورد داده خواهد شد. سنجش یادگیری فراگیران یکی از مؤلفه های کلیدی ارزشیابی در برنامه های اینترنی است. الگوی سیمز تحت عنوان سنجش فعال الگوی مناسبی برای ارزشیابی می باشد که طی 7 مرحله تعیین اهداف ، بررسی دقیق محتوا ، طراحی محیط ارائه ، میزان تعامل ، کمیت و کیفیت سنجش صورت گرفته ، میزان حمایت از دانشجویان و میزان تحقیق پیامد ها صورت می گیرد. با توجه به اینکه یادگیری الکترونیکی در کشور ما بخش نوین و نو پاست با موانع و چالشهایی مواجه است که از عوامل مؤثر در استفاده و توسعه یادگیری الکترونیکی پیش آگاهی و ترویج فرهنگ عمومی در استفاده از آن در بین مردم ، اطلاع رسانی ، حمایت بخش خصوصی و... می باشد.