تغییرات مکانی شوری خاک در عمق های مختلف با کاربرد روش های زمین آمار(مطالعه موردی:شهرستان قروه استان کردستان

درصد قابل توجهی از زمین های تحت آبیاری جهان در مناطق خشک و نیمه خشک دنیا واقع شده است که در این مناطق،غالب خاک ها حاوی مقدار زیادی نمک است. آبیاری این اراضی باعث انتقال نمک به ناحیه رشد ریشه شده و در نتیجه باعث افزایشفشار اسمزی و کاهش جذب عناصر غذایی گیاه و کاهش محصول می شود . تحقیق حاضر با هدف تحلیل تغییرات مکانی شوری خاک دراراضی قروه دراستان کردستان و با وسعت 6000 هکتار انجام شده است تعداد 150 نمونه خاک از عمق 0 تا 9 سانتیمتری برداشت و همزمان طول و عرض جغرافیایی نمونه ها با استفاده ازGPS ثبت گردید برای برآورد شوری از روشهای کریجینگ وIDWودرمحیطGIS وGS+ استفاده شد برای ارزیابی روشها از روش ارزیابی متقاطع باکمک دوپارامتر آماریRMSE و MAE استفاده شده است نتایج نشان داد که در عمق 0 تا 30 سانتیمتر و 60 تا 90 سانتی متر بهترین مدل برای آنالیز واریوگرام، مدل گوسی و در عمق 30 تا 60 سانتی متر مدل کروی میباشد و در عمق 0 تا 30 سانتیمتر و 60 تا 90 سانتی متر روشIDW دارای دقت بیشتری نسبت به روش کریجینگ و در عمق 30 تا 60 سانتی متر روش کریجینگ دارای دقت بیشتری نسبت به روشIDW در برآورد نقاط با مختصات معلوم و تهیه نقشه شوری خاک منطقه مورد مطالعه میباشد.

کلیدواژه ها:

زمین آمار ، کریجینگ /IDW ، شوری خاک ، واریوگرام