بررسی اثرات تنش خشکی انتهای فصل بر عملکرد و اجزای عملکرد پنج رقم گندم دوروم در اهواز

از زمان شروع کشاورزی، خشکی عامل محدود کننده مهمی بوده است که از طریق تأثیر بر عملکرد، موجب قحطی و مرگ و میربسیاری شده است که به این منظور و برای شناسایی ارقامی از گندم دوروم که تحت شرایط تنش خشکی عملکرد بالاتری دارندآزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار در دو شرایط آبیاری مطلوب و تنش خشکی در مزرعه تحقیقات کشاورزی اهواز در سال 90 -89اجرا شد. در این آزمایش، عامل اصلی شامل 2 سطح شرایط آبیاری (بدون قطع آبیاری و قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه) و عامل فرعی شامل ژنوتیپ گندم دوروم در پنج سطح شامل کرخه، دنابهرنگ، 6-84-D و9-84-Dبود. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که بین عملکرد و اجزای عملکرد ارقام مورد بررسی گندم دوروم در شرایط آبیاری مطلوب و دوره قطع آبیاری (تنش خشکی) اختلاف معنی داری در سطح یک درصد وجود دارد. این نتایج نشان داد که بالاترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک به ترتیب برابر با 5700 -12650 کیلو گرم در هکتار از رقم بهرنگ و تحت شرایط آبیاری مطلوب حاصل شده است. در بین ارقام مختلف تحت شرایط تنش خشکی بالاترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکبه ترتیب برابر با 38-11750 کیلو گرم در هکتار از رقم بهرنگ بدست آمد. با توجه به نتایج می توان گفت که رقم بهرنگ به دلیل کارایی بالاتر در استفاده از منابع محیطی و همچنین توانایی جذب بیشتر مواد فتوسنتزی ذخیره شده در اندامهای رویشی گیاه در شرایط تنش می تواند رقم مناسبی برای کشت در مناطق خشک مانند اهواز باشد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، آبیاری نرمال ، گندم دوروم ، عملکرد ، اجزاء عملکرد