بررسی میزان مواجهه پرتو کاران بیمارستان‌های آموزشی در مطب دندان‌پزشکی خصوصی شهر همدان در سال 1٬382

گسترش علم و تکنولوژی همراه با گسترش استفاده از اشعه‌های یونیزان می‌باشد. استفاده از اشعه‌های یونیزان در پزشکی جهت امور تشخیصی، درمانی و تهدیدی امری اجتناب‌ناپذیر می‌باشد و با گسترش استفاده از اشعه ایکس در رادیوگرافی احتمال پرتو گیری بیش از حد مجاز پرتو کاران افزایش می‌یابد. از این رو اندازه‌گیری و تعیین مقدار اشعه که پرتو کار در هر رادیوگرافی دریافت می‌دارد عنوان یک ضرورت مطرح می‌گردد . در این پژوهش 44 مطب دندان‌پزشکی دارای امکانات رادیوگرافی و کلیه واحدهای رادیولوژی پنج بیمارستان آموزشی شهر همدان مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از دستگاه گایگرمولر مدل 110-RDS میزان پرتوگیری پرسنل در قسمت‌های مختلف اندازه‌گیری شد. مشخصات عمومی رادیولوژی هاردی با استفاده از یک پرسش‌نامه جمع‌آوری گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشانگر این است که در هیچ یک از واحدهای رادیولوژی بیمارستان‌های آموزشی پرتوگیری بیش از حد مجاز نبوده است اما در 38/6% از اتاق‌های پرتونگاری دندان‌پزشکان مواجهه بیش از حد مجاز ( μ sv/h 0/25 ) بوده است. ضمن اینکه در این مطلب را در 25% موارد میزان دوز دریافتی در محل کار منشی و در 15/9 در صد موارد قسمت‌های جانبی اتاق پرتونگاری میزان دوز دریافتی بالاتر از حد مجاز بوده است. دسته‌ای پژوهش مشخص شد که دو مرد در دستگاه‌های رادیوگرافی پرتو تنهایی دندان‌پزشکی از لحاظ فنی در اشغال بودن به طوری که میزان پرتوگیری شاغلین این مکتب‌ها چندین برابر حد مجاز بوده است. با توجه به نتایج حاصل به نظر می‌رسد که عدم رعایت اصول حفاظتی از طرف مراکز ارائه کننده خدمات رادیوگرافی دندان و عدم آگاهی کافی پرسنل این مراکز از خطرات و قوانین مرتبط با اشعه ایکس دلایل اصلی ایجاد مشکلات موجود است. همچنین اصلاح روش نصب لای سربی روی پاراوان مکتب‌های دندان‌پزشکی می‌تواند در حفظ سلامت شاغلین در این بخش تأثیر شایان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

رادیولوژی ، دندان‌پزشکی ، پرتو یونساز ، پرتو گیری