بیوپلیمرهای متخلخل بر پایه ی پلی ساکارید برای بهبود دسترسی زیستی ترکیبات زیست فعال

ترکیبات زیست فعال مو اد غذایی مانند لیکوپن ، کورکومین ، فیتواسترول ها و رسوراترول، به دلیل داشتن فواید احتمالی مفید برای بدن مورد توجه زیادی قرار گرفته اند. با این وجود، این ترکیبات زیست فعال طی فرآوری پایداری شیمیایی ضعیفی دارند و بعد از مصرفشان، دسترسی زیستی کمی برای بدن دارند. یک روش جدید جهت بهبود پایداری و افزایش قابلیت دسترسی ترکیبات زیست فعال، درون پوشانی این ترکیبات در بیوپلیمرهای متخلل می باشد. این بیوپلیمرها دارای سطح مقطع زیاد، تخلخل و شیمی سطح قابل تنظیم برای به دام انداختن ترکیبات زیست فعال می باشند . درون پوشانی ترکیبات زیست فعال در بیوپلیمرهای متخلخل باعث کاهش بلورینگی (به ویژه برای ترکیبات چربی دوست ) و اندازه ذرات می شود و به نوبه خود حلالیت و دسترسی زیستی ترکیبات زیست فعال را افزایش می دهد. همچنین ، درون پوشانی ترکیبات زیست فعال در بیوپلیمرهای متخلخل می تواند از این مواد در برابر تنش های محیطی مانند نور، گرما، اکسیژن وpH حفاظت کند. در این مقاله ، در ابتدا، دسترسی زیستی و فراهمی زیستی و عوامل موثر بر آن توضیح داده شده است . سپس ، روش های ساخت بیوپلیمرهای متخلخل ، از جمله خشک کردن د ی اکسید کربن فوق بحرانی ، خشک کردن انجمادی ، الکتروریسی و الکترواسپری مورد بحث قرار گرفته است . در نهایت ، بیوپلیمرهای متخلخل برپایه پلی ساکارید برای تولید مواد متخلخل معرفی شده و کاربردهای غذایی آنها مورد بررسی قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

بیوپلیمرهای متخلخل ، پلی ساکارید ، ترکیبات زیست فعال ، دسترسی زیستی ، درون پوشانی