بررسی اثرات عدم قطعیت در طیف های پاسخ زلزله های ایران با استفاده از نظریه مجموعه های فازی

یکی از روشهایی که امروزه برای تحلیل و طراحی سازهها مقبولیت بسیاری پیدا کرده است، تحلیل دینامیکی طیفی محسوب میشود. با افزایش روز افزون استفاده از این روش لازم است بازنگری کلی با در نظر گرفتن اثرات عدم قطعیت در مورد طیفهای پاسخ مبنای این روش صورت پذیرد. امروزه تئوری فازی یکی از قدرتمندترین ابزارهای در دسترس برای اعمال عدم قطعیتها محسوب میشود. با تکیه بر اصول مجموعههایفازی، اثرات عدم قطعیت شتاب و میرایی به عنوان مهمترین پارامترهای اثرگذار بر طیفهای پاسخ در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفتهاست. این بررسی برای زلزلههای رخداده در شرایط مختلف ساختگاهی ایران صورت پذیرفته است. با اعمال مقادیر مختلف عدم قطعیت بر روی پارامترهای مذکور و ساخت توابع عضویت مناسب، در حقیقت اعتبارهای متفاوتی برای مقادیر ورودی درنظر گرفته شده و خروجی فازی کهطبیعت اعتباری خواهد داشت، از طریق محاسبات فازی و اصل گسترش بدست آمده است. برای سهولت در تفکیک نتایج حاصل از اعمال عدمقطعیتهای متفاوت برای مقادیر اعتباری مختلف از مفهوم پاسخ نسبی استفاده شده است. این نتایج با طیفهای میانگین بعلاوه یک انحراف معیار)فوق میانگین( برای هر تیپ زمین مقایسه شده است. همچنین به عنوان یک نتیجه منطقی از تحقیقات انجام شده در این پژوهش، طیف جدیدی برای ساخت طیف طرح مبنا معرفی گردیده است.

کلیدواژه ها:

عدم قطعیت ، طیف پاسخ ، نظریه مجموعههای فازی