بررسی نقش بالقوه پیاده روهای متحرک در ارتقای کیفیت پیاده راه ها در تهران

پیاده روهای متحرک یک طریق حمل و نقل همگانی به منظور حمل مسافر و بار در سرعت های کم در سطوحافقی و شیب دار هستند که نخستین مورد استفاده آن ها به بیش از یک قرن پیش باز می گردد. تاکنون استفاده از این طریق حمل و نقلی به دلیل سرعت کم آن به مسیرهای با طول حداکثر 033 متر محدود بوده است، اما نوع جدید این گونه پیاده روها که با سرعت های متفاوتی در طول مسیر حرکت می کنند، و به پیاده روهایمتحرک شتاب دار معروف هستند، استفاده از آن ها در مسیرهای طولانی تر را امکان پذیر نموده و در برخی از کشورها استفاده از آن ها به عنوان یک طریق حمل و نقل پایدار مورد توجه قرار گرفته است. از جمله مکان هایی که می توان از این پیاده روهای متحرک استفاده نمود مسیرهای مخصوص عابر پیاده یا پیاده راه ها است که روزانه حجم بالایی از مسافر در آن ها تردد می کند. در سال های اخیر مطالعات بسیاری برای احداث پیاده راه در شهر تهران انجام گردیده که از جمله این معابر می توان به خیابان پانزده خرداد حد فاصل خیابان خیام تا تقاطع خیابان ناصر خسرو و خیابان صف )باغ سپهسالار( اشاره نمود. در این مطالعه پس از معرفی پیاده روهای متحرک معمولی و شتابدار و بررسی نمونه های اجرای آن ها در کشورهای دیگر، به نقش آن ها در ارتقای کیفیت پیاده راه ها و تشویق مردم به استفاده بیشتر از پیاده راهها در راستای پیشبرد اهداف حمل و نقل پایدار پرداخته شده است. همچنین به امکان سنجی استفاده از این طریق حمل و نقل همگانی در پیاده راه های استان تهران، از طریق انجام یک مطالعه موردی )خیابان 11 خرداد- حد فاصل تقاطع خیابان خیام تا خیابان ناصر خسرو( پرداخته شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که نصب پیاده روی متحرک در این معبر امکان پذیر بوده و می تواند به عنوان عاملی در جهت تسهیل تردد در این مسیر و همچنین افزایش جذب مسافر در این ناحیه از بازار بزرگ تهران عمل نماید

کلیدواژه ها:

پیاده رو متحرک ، پیاده راه ، حمل و نقل پایدار ، حمل و نقل همگانی