ارزیابی برخی واکنش های شناخته شده فیزیولوژیک بدن و مغز در تجربیات نزدیک به مرگ

زمینه و هدف: تجربیات نزدیک به مرگ (NDE) شامل احساسات عمیق و آرامش، دیدن نورهای روشن یا ملاقات با عزیزان از دست رفته هستند. مطالعات علمی تلاش کرده اند تا وضعیت فیزیولوژیک بدن و مغز در NDE را توضیح دهند. هدف این مطالعه ارزیابی برخی واکنش های شناخته شده فیزیولوژیک بدن و مغز در تجربیات نزدیک به مرگ می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مرور روایتی در سال ۱۴۰۳ انجام شد، مطالعات فارسی و انگلیسی با بررسی منابع اطلاعاتی Google Scholar، Scopus، PubMed، Web of science و و مجلات الکترونیک: Science Direct، Wiley Online Library، و SID بدون محدودیت زمانی انجام شد. ترکیبی از کلمات کلیدی تجارب نزدیک به مرگ (Near-death experiences)، وضعیت فیزیولوژیک بدن و مغز (Physiological state of the body and brain) ارزیابی گردید. یافته ها: نتایج نشان دهنده طیف گسترده ای از تغییرات ارگانیک NDE است، از جمله آن هایی که بر اساس هیپوکسی مغزی، آنکسی و هیپرکاربیا، اندورفین ها و سایر انتقال دهنده های عصبی؛ و فعالیت غیرطبیعی در لوب های تمپورال هستند. در مطالعه ای که فعالیت مغزی فردی در حال مرگ برای ۹۰۰ ثانیه ثبت شد و تغییرات قابل توجهی در نوسانات عصبی به ویژه افزایش جهش وار در قدرت باند گاما و تعامل آن با امواج آلفا که الگویی شبیه به یادآوری حافظه دارد، مشاهده شد. مغز ممکن است در لحظات NDE یک الگوی فعالیت کلیشه ای ارائه دهد که می تواند فرد را به خاطرات خوب و آرامش بخش بازگرداند. بلافاصله پس از یک NDE، مغز به عنوان یک مکانیسم مقابله، فرد را در یادآوری های شیرین و خاطرات دلپذیر غوطه ور می کند. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد مغز در مواجهه با NDE یک الگوی فعالیت بیولوژیکی را سازمان دهی و اجرا می کند که می تواند به عنوان توضیح علمی برای تجربیات عرفانی و معنوی افراد در لحظات پایانی زندگی ارائه شود. این که چگونه افراد می توانند تجربه NDE را در زندگی روزمره خود ادغام کنند، اغلب به نحوه دریافت گزارش های اولیه آن ها توسط خانواده، دوستان و کارکنان پرستاری بستگی دارد. لذا تمرکز بر تفاسیر علمی توسط کارکنان گروه پزشکی می تواند به کاهش مشکلات تجربه شده توسط NDEها کمک نماید.

کلیدواژه ها:

تجربیات نزدیک به مرگ ، خاطرات ، فیزیولوژی ، مغز