بررسی ساختار اقلیمی در معماری مسکونی بومی قزوین

معماری بومی ایران که حاصل تطابق معماری و طبیعت می باشد منجر به شکل گیری گونه های بسیارمتنوعی ازمعماری اقلیمی شده است به منظورمطالعه معماری مسکونی شهرقزوین عملکرد اقلیمی حدود 20نمونه خانه مسکونی بومی درشهرقزوین تحلیل میشود دراین تحقیق مواردی چون فرم جهت و الگوی استقرار بنا نحوه ارتباط با زمین ویژگی فضاهای باز بسته و نیمه باز و ویژگی مصالح بکاررفته درنمونه های مختلف شده مقایسه میشود گونه شناسی ساختارکالبدی بناهای بومی قزوین نشان میدهد درتمام عناصر معماری سازگاری با شرایط محیطی و ویژگیهای اقلیمی منطقه مورد نظر بود هاست بطور مثال جهت قرارگیری بنا با جهت تابش افتاب و جهت وزش باد هماهنگ است و یا الگوی ارتباط فضاهای بازوبسته نحوه استقرار فضاها دراطراف حیاط و کاربری زیرزمین که با نیاز حرارتی درفصلهای مختلف سال مطابقت دارد تحلیل اقلیمی معماری بومی نشان میدهد که شرایط اسایش زیستی دراین بناها به کمک عناصرمعماری تامین و حفظ می شود و بناهای بومی به لحاظ دارا بودن ساختاراقلیمی قادر به سازگاری با شرایط محیطی بوده توانایی مقابله با شرایط بحرانی اقلیمی و استفاده ازامکانات محیط طبیعی پیرامون خود را دارند

کلیدواژه ها:

معماری بومی/ساختاراقلیمی/شرایط محیطی/عناصرمعماری