پیش بینی گرایش به طلاق بر اساس تاب آوری، حمایت اجتماعی ادراک شده و دلزدگی زناشویی زنان

هدف پژوهش حاضر پیش بینی گرایش به طلاق بر اساس تاب آوری، حمایت اجتماعی ادراک شده و دلزدگی زناشویی زنان بود. جامعه آماری عبارت از زنان متاهل مراجعه کننده به کلینیک های روانشناختی در سال ۱۴۰۲ بودند. تعداد ۲۵۰ نفر از زنان به شیوه تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های گرایش به طلاق(روزلت، جانسون و مورو،۱۹۸۶)، تاب آوری(کونور و دیویدسون،۲۰۰۳)،حمایت اجتماعی ادراک شده(زیمت و همکاران،۱۹۸۸) و دلزدگی زناشویی پانیز(۲۰۰۴) بودند.داده های پژوهش با استفاده از آزمون رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون از طریق نرم افزار SPSS۲۵ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که گرایش به طلاق را می توان براساس تاب آوری، حمایت اجتماعی ادراک شده و دلزدگی زناشویی در زنان متاهل پیش بینی کرد. بنابراین با افزایش تاب آوری، حمایت اجتماعی ادراک شده و دلزدگی زناشویی در زنان متاهل گرایش به طلاق در آنان را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

گرایش به طلاق ، تاب آوری ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، دلزدگی زناشویی