حکم حکومتی و اختیارات فوق العاده: مطالعه تطبیقی

به حاطر ضرورت های عملی حکومت مانند وحدت مدیریت و تصمیم گیری در شرایط فوق العاده، مقام ریاست کشور در اغلب نظام های سیاسی پذیرفته شده است. همین ضرورت های عملی. وجود اختیارات فوق العاده را نیز برای روسای کشورها توجیه پذیر کرده است.در نظام سیاسی ایران نیز، رباست کشور از آن مقام رهبری به عنوان شخصیت سیاسی و مذهبی می باشد که دارای اختیارات فوق العاده نیز می باشد.اختیاراتی که معمولا تحت عنوان حکم حکومتی اعمال می گردد.منتقدین نظام سیاسی ایران، حکم حکومتی را فاقد مبنای قانونی تلقی کرده و آن را به عنوان نماد تمامیت خواهی معرفی می کنند. در مقابل طرفدارانش مبانی شرعی و قانونی برای آن مطرح می کنند.مطالعه ی تطبیقی در حقوق بسیاری از کشورهاءنشان می دهد که اختیارات فوق العاده درباره ی روسای آن ها نیز پیش بینی شده است. همان طوری که در حقوق آن ها، از مبنای قانونی برای اثبات اختیارات فوق العاده استفاده می شود، در حقوق ایران نیز می توان در کنار مبانی شرعی، مبنای قانونی برای اختیارات فوق العاده رهبری مطرح کرد. علاوه بر آن بررسی بجوه اعمال این نوع اختیارات در یک مطالعه تطبیقی نشان می دهد که شرایط و محدودیت های اعمال این نوع اختبارات، در حقوق ایران به مراتب سخت گیرانه تر از حقوق سایر کشورهاست.

کلیدواژه ها:

مطالعه تطبیقی ، ولایت فقیه ، حکم حکومتی ، اختیارات روسای کشورها