توسعه به مثابه زندگی خوب(پیش درآمدی بر طرح الگوی توسعه مطلوب در ایران)

زندگی خوب" متکثرترین غایت واحد برای انسان هاست؛ به این معنا که انسان ها بسته به شرایط زمانی– مکانی، باورها و ارزش ها و دیگر متغیر های ممکن دخیل؛ هر یک به شیوه خود آنرا درک و تعبیرکرده و در جستجوی آن هستند اما برای همه، این غایت کلی و نهایی، به صورت زندگی خوب بیان می شود.در دنیای مدرن، توسعه که به طور کلی به فرایندی از تغییرات و تحولات مطلوب برای انسان ها اطلاقمی گردد؛ به مثابه یکی از جلوه های نیک زیستی به شمار می آید. این یک انتظار معقول از یک جامعهتوسعه یافته است که مردم در آن از یک زندگی خوب برخوردار باشند؛ با این حال پرسش اصلی این است کهآیا هر نوع الگوی توسعه میتواند زندگی خوب را در یک جامعه محقق سازد؟ و آیا رویکرد توسعه ای غالب درایران از الزامات تحقق "زند گی خوب" برخوردار است؟ پاسخ به این پرسش از رهگذر پرداختن به چیستی وچگونگی زندگی خوب میسر می شود. طی این مقاله با بهره گیری از الگوی نظری ارسطو در دو رسالهعمده وی در اخلاق ، یعنی اخلاق نیکوماخوس و اخلاق ائودموس ، به پرسش های فوق به روش مطالعهکتابخانه ای و تحلیل محتوای متون پاسخ داده شده و نتیجه به صورت استلزام تدارک الگویی بدیل و بومیبرای توسعه در ایرا ن پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

زندگی خوب ، ارسطو ، فرونسیس ، توسعه ، ایران