استفاده از ضایعات و محصولات کشاورزی به عنوان احیاکننده در فرآیند فروشویی کانسنگ اکسید منگنز

منگنز و فراورده های آن، کاربردهای زیادی در صنایع مختلف از جمله باتری سازی، صنایع متالوژریکی و شیمیایی دارند. در سال های اخیر، استفاده از منابع کم عیار منگنز به دلیل کم شدن کانسنگ های پرعیار منگنز مورد توجه قرار گرفته است. فروشویی در محیط اسیدی یکی از روش های مناسب فرآوری منابع کم عیار منگنز می باشد که در آن وجود یک عامل احیاکننده برای انحلال کانسنگ منگنز ضروری است. در مطالعات قبلی از عوامل احیا کننده های مختلف از جمله دی اکسید گوگرد، پراکسید هیدروژن، سولفات آهن، میکروارگانیسم های مختلف و مواد شیمیایی آلی استفاده شده است. استفاده از احیاکننده های گیاهی یکی دیگر از این موارد می باشد که در آن عامل احیا کننده حاوی ترکیبات شیمیایی مانند گلوکز و ساکارز است. زیست سازگاری، مقرون به صرفه بودن و در دسترس بودن از مزایای احیاکننده های گیاهی در فروشویی کانسنگ منگنز می باشد. در این راستا، پوست موز، ضایعات چای، کاه تصفیه شده، پودر برگ های خشک، ملاس نیشکر و خاک اره بامبو ازجمله احیاکننده های گیاهی هستند که در فروشویی کانسنگ های اکسید منگنز استفاده شده اند. ضایعات چای و خاک اره بامبو به ترتیب بیشترین و کمترین میزان بازیابی را در بین آنها نشان داده اند. عوامل احیا کننده گیاهی به زمان واکنش بیشتر و دمای بالاتر در مقایسه با سایر احیا کننده ها نیاز دارند.

کلیدواژه ها:

کانسنگ منگنز ، دی اکسید منگنز ، ضایعات ، محصولات کشاورزی ، عوامل احیا کننده ، فروشویی