اثربخشی تصویر سازی ذهنی مثبت نگر آینده گرا، بر خودانگاره، عزت نفس و علائم اضطرابی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر

پژوهش حاضربه جهت شیوع بالا و آسیب های بسیار اختلال اضطراب منتشر، عدم اثربخشی مداخلات معمول در درصد قابل توجهی از مبتلایان به این اختلال، و کمبود پژوهش ها در درمان های جدید با رویکردهای مثبت نگری و آینده نگر برای اختلال اضطراب منتشر، با هدف بررسی تاثیر تصویرسازی ذهنی مثبت نگر آینده گرا، بر خودانگاره، عزت نفس و علائم اضطرابی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی بود و جامعه ی آن شامل افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر بود. روش نمونه گیری در این پژوهش، غیرتصادفی هدفمند بود؛ که بدین منظور، ۳۰ نفر از افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر، با توانایی تصویر سازی ذهنی قابل قبول که بر اساس پرسشنامه وضوح تصویر سازی حرکت۲ (VMIQ-۲) گزینش شدند، بصورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره ی آزمایش و گواه جایگزین شدند. به منظور سنجش خودانگاره در پیش آزمون و پس آزمون، از پرسشنامه تصور از خود بک (BSCT) استفاده شد. به جهت ارزیابی عزت نفس، از مقیاس عزت نفس روزنبرگ(SES) و برای سنجش علائم اضطرابی، از پرسشنامه اضطراب بک (BAI) استفاده شد. برای گروه آزمایشی، مطابق پروتکل تصویر سازی ذهنی، طی۸ جلسه در مدت یک ماه مداخله درمانی صورت گرفت؛ در صورتی که گروه گواه، هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نتایج موید آن بود که بین تصویرسازی ذهنی مثبت نگر آینده گرا، خودانگاره، عزت نفس و اضطراب، رابطه ای معنا دار (در سطح معناداری آلفای۰.۰۵) برقرار بوده و مداخله درمانی تصویرسازی ذهنی مثبت نگر آینده گرا، می تواند تصور فرداز خود رابهبود بخشیده و همچنین عزت نفس را اصلاح کرده و افزایش دهد. بهبود خودانگاره و افزایش عزت نفس، در کاهش اضطراب موثر واقع شد و علاوه بر آن، مداخلات تصویر سازی ذهنی صورت گرفته، توانست شدت علائم اضطرابی را نیز کاهش دهد.