رابطه جرات مندی،خلاقیت و شوخ طبعی با تاب آوری تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه جرات مندی، خلاقیت و شوخ طبعی با تاب آوری تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم تیزهوشان شهر تهران صورت گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود که جامعه آماری را دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ تشکیل دادند. روش نمونه گیری پژوهش مذکور تصادفی چند مرحله ای بود. از این جامعه تعداد ۳۶۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای براساس جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند. به این صورت که در مرحله اول از بین مدارس شهر تهران، ۵ مدرسه انتخاب شده و در مرحله بعد از هر مدرسه تعداد ۷۰ تا ۷۵ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه جرات ورزی گمبریل وریچی(۱۹۷۵)، پرسشنامه سبک های شوخ طبعی مارتین و همکاران (۱۹۸۸)، پرسشنامه تاب آوری تحصیلی ساموئلز (۲۰۰۴) و پرسشنامه خلاقیت تورنس(۱۹۹۸) بودند. در این پژوهش آزمون فرضیه ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین تاب آوری تحصیلی با شوخ طبعی ۷۹۳/۰، تاب آوری تحصیلی با خلاقیت ۵۹۹/۰ و تاب آوری تحصیلی باجرات ورزی۷۸۷/۰همبستگی وجود دارد. همچنین، متغیرهای پیش بین جرات مندی، خلاقیت و شوخ طبعی قادرند ۸۸ درصد از واریانس تاب آوری تحصیلی را تبیین کنند.

کلیدواژه ها:

جرات مندی ، خلاقیت ، شوخ طبعی ، تاب آوری تحصیلی