روان درمانی گروهی

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بوده است که با هدف بررسی تاثیر روان درمانی گروهی بر میزان افسردگی و اضطراب زنان نازا مراجعه کننده به درمانگاه زنان و زایمان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گرفته است. آبسنی و تولید مثل یکی از عمیق ترین امیال زنان بشمار می رود و موجب احساس تمامیت و کمال در زن می گردد. نازایی و برآورده نشدن این نیاز اثرات اجتماعی، بیولوزیکی، اقتصادی و روانی بسیار دارد که منجر به بحران و بروز دوره هایی از افسردگی و اضطراب می گردد. توجه به جنبه های روانی نازائی موجب بعبود کیفیت زندگی زوج نازا و بالا بردن سازگاری آنا با مشکل موجود خواهد شد و تاثیر بسزایی بر پیگیری درمان و پیش آگهی آن نیز دارد. در این پژوهش از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف ۶۰ زن نازا انتخاب شدند که ۳۰ نفر آنا بعنوان گروه آزمایش در ۱۲ جلسه روان درمانی گروهی شامل: آموزش و تمرین آرامش عضلانی، آموزش و نیز استفاده از فرآیند گروه جهت حل بحران شرکت نمودند. با استفاده از پرسنشامه و آزمون استاندارد بک و هامیلتون اطلاعات موردنیاز جمع آوری شده است. یافتههای پژوهش نشان داد که در گروه آزمایش میانگین نمره افسردگی بعد از روان درمانی گروهی از ۲۱/۵ به ۷/۶ و میانگین نمره اضطراب از در گروه کنترل دو ماه بعد از پیش آزمون تغییر آماری معنی داری را نشان نداده است. همچنین میانگین کاهش نمرات افرسدگی و اضطراب رابطه ای با شغل میزان تحصیلات و درآمد زن و شوهر، نحوه سکونت، مدت درمان، تعداد درمان های انجام شده، تشخیص نازایی براساس آگاهی زن، نحوه واکنش همسر و خانواده همسر نداشته است و تنها میانگین کاهش نمرات افسردگی با سن زن رابطه نداشت است بطوریکه در خانم های جوان تر بیشتر بوده است. نتایج خاکی از آن است که روان درمانی گروهی را می توان برای کلیه زنان نازا با خصوصیات جمعی شناختی متفاوت به شیوه ای موثر بکار برد.

کلیدواژه ها:

روان درمانی گروهی ، افسردگی ، اضطراب ، نازائی