شهر ۱۵ دقیقه ای، بررسی چالش ها و راه حل ها

در دهه های اخیر، خودروهای شخصی نقش بسیار پررنگی در شکل گیری و توسعه شهرها داشته اند. با گسترش استفاده از خودروهای شخصی ، شهرها به سمت طراحی براساس نیازهای این وسایل نقلیه حرکت کردهاند که منجر به افزایش زیرساخت های مربوط به خودرو شده است . این موضوع پایداری شهرها را به چالش کشیده و نیاز به بازنگری در رویکردهای طراحی و توسعه شهری را ضروری ساخته است . شهر ۱۵ دقیقه ای یکی از رویکردهای متاخر توسعه پایدار می باشد که پس از همه گیری کووید ۱۹ مورد توجه بسیاری از شهرهای جهان قرار گرفته است . پژوهش حاضر به بررسی ادبیات نظری و تجربی مرتبط با این رو یکرد با استفاده از روش توصیفی -تحلیلی پرداخته است . نتایج پژوهش نشان می دهند به طور کلی فقدان زیرساخت ها و برنامه ریزی، محدودیت های مالی و بودجه ای، مقاومت در برابر تغییر، نابرابری و شمول اجتماعی و مسائل حاکمیتی و هماهنگی از جمله چالش های کلیدی اجرای این رویکرد است که شهرها با آن مواجه هستند. با اولویت قرار دادن پیاده مداری و دوچرخه سواری، ارتقاء سیستم حمل ونقل عمومی ، ترویج توسعه با کاربری مختلط ، افزایش امکانات و خدمات اساسی و توجه به دیگر اصول شهر ۱۵ دقیقه ای، شهرها می توانند محیط های شهری پایدار، عادلانه و زیست پذیر تبدیل شوند.

کلیدواژه ها:

شهر ۱۵ دقیقه ای ، رشد فشرده ، پیاده مداری ، حمل و نقل عمومی