شناسایی مزایا و معایب قواعد جانشینی و مروری بر آرای قضایی بین المللی

پایان قرن بیستم با یک سری موارد انحلال دولت ، مانند فروپاشی چکسلواکی ، جمهوری سوسیالیستی فدرالیستی یوگسلاوی و اتحاد جماهیر شوروی مشخص شد. در آن زمینه ، قواعد جانشینی دولتها دوباره اهمیت پیدا کردند و موضوع جانشینی دولت ها در رابطه با مسئولیت بین المللی محوریت پیدا کرد. موضوع ابتدا مورد توجه جامعه دانشگاهی قرار گرفت و متعاقبا توسط کمیسیون حقوق بین الملل برای مطالعه و تدوین انتخاب شد. تا اواخر دهه ۱۹۴۰ تا اوایل دهه ۱۹۵۰ که این عنوان برای اولین بار در آثار کمیسیون حقوق بین الملل تازه تاسیس ظاهر شد، در سالهای ۱۸۹۹ و ۱۹۰۷، دو کنفرانس لاهه برگزار شد که حل و فصل دوستانه را ترویج کردند. کار در زمینه تدوین در سال ۱۹۶۸ آغاز شد که منجر به تصویب کنوانسیون وین در مورد جانشینی دولت ها در رابطه با معاهدات در سال ۱۹۷۸ شد. مقاله حاضر به بررسی تحول تاریخی قواعد جانشینی دولت ها و مزایا و معایب مواد ارائه شده در کنوانسیون مربوطه و راهکارهای حل معضلات آن می پردازد و مروری بر رویه قضایی ارائه می دهد که در آن دیوان به مفهوم جانشینی دولت به مسئولیت بین المللی ، صریح یا به طور ضمنی اشاره کرده است . در این مقاله متن پیش نویس مواد پیشنهادی ارائه شده تحلیل شده و تلاش می شود تا مشخص شود که آیا و چگونه اصول جانشینی و عدم جانشینی خودکار در شرایط مختلف بر اساس مقررات جدید توسعه یافته اعمال می شود یا خیر. هدف از این مطالعه شناسایی مزایا و معایب پیش نویس مواد پیشنهادی و نیز بحث در مورد نیاز به تدوین چنین قوانینی است .

کلیدواژه ها:

جانشینی دولت ، مسئولیت دولتی ، کمیسیون حقوق بین الملل ، انتساب مسئولیت .