نقش و جایگاه حقوق عرفی در تدوین مقررات کنوانسیون ۱۹۶۱ روابط سیاسی و دیپلماتیک

قوانین عرفی بین المللی همیشه جایگاه ویژه ای در سیستم منابع حقوق بین الملل داشته است . شکل اولیه قوانین بین المللی بر اساس عرف بود. با توجه به رویکرد کشورها، قوانین معاهده به قوانین مرسوم تبدیل شده اند و تعهدات معاهده را برای کشورهای غیر عضو الزام اور می کنند. انها با تحولات روز سازگار می شوند و در نهایت ، در طول عمر معاهدات و حتی پس از پایان عمر معاهدات همچنان وجود دارند. بنابراین ، حقوق عرفی در حقوق بین الملل را می توان از یک طرف ”حکومت طلایی ” حقوق بین الملل و از سوی دیگر ”عنصر جاودانه منابع حقوق بین الملل ” نامید. بیش از پنجاه سال از انعقاد کنوانسیون ۱۹۶۱ وین در مورد روابط دیپلماتیک می گذرد. VCDR یکی از موفق ترین کنوانسیون هایی است که تا به امروز بر اساس طیف گسترده ای از حقوق بین الملل عرفی بنا شده است . در این مقاله که به روش توصیفی تحلیلی و بر اساس مروری بر منابع معتبر موجود نگاشته شده است به تحلیل نقش و جایگاه حقوق عرفی در تدوین مقررات کنوانسیون ۱۹۶۱ پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

حقوق عرفی ، کنوانسیون ۱۹۶۱ وین ، روابط دیپلماتیک ، تدوین .