مقایسه حق بر فرجام خواهی در قلمرو آیین دادرسی کیفری فقه امامیه ، حقوق ایران و فرانسه

در هر نظام دادرسی ، قاضی دادگاه موظف است که برای صدور رای مقتضی ، تمام قوانین و مقررات موضوعه را با دقت اعمال نماید تا از وقوع اشتباه در صدور رای جلوگیری گردد، اما با این وجود، درصدی از آرای صادره از محاکم کشوری ، نادرست می باشد که برای رفع آنها راهکارهایی متناسب با سیستم دادرسی از قبیل فرجامخواهی ، پیش بینی گردیده است از این رو مقاله حاضر حق بر فرجامخواهی در آیین دادرسی ایران و فرانسه را با بهرهگیری از، روش تحقیق ، مقایسه ای و شیوهی گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای را مورد مطالعه و پژوهش قرار داده است سوال مطرح شده در مقاله این بوده است که چه نقاط اشتراک و افتراقی در خصوص حق بر فرجامخواهی در قلمرو آیین دادرسی کیفری فقه امامیه ، حقوق ایران و فرانسه دیده می شود؟ یافته های مقاله نشان می دهد که حق بر فرجامخواهی مشابه نظام حقوقی فرانسه و همسو با اصل ۱۶۱ قانون اساسی بر پایه ی اعمال تکلیف نظارتی دیوان بر اجرای صحیح قوانین در محاکم می باشد با این تفاوت که در نظام حقوقی فرانسه حق بر فرجامخواهی در جایگاه یک حق بنیادین بشری قابل طرح است حال آن که نظام حقوقی ایران و (فقه امامیه و عامه ) اصل ممنوعیت تجدید نظر در آرای قضایی را پذیرفته است ؛ اصل مذکور مطلق نیست و در مواردی می توان از آن عدول کرد و در آرای قضایی تجدید نظر نمود و یا آنها را نقض کرد بنابراین ادله ی کافی برای طرح چنین ادعایی نظیر آنچه در حقوق فرانسه آمده است وجود ندارد و یا به تصریح قابل استنباط و استناد نیست .

کلیدواژه ها:

فرجامخواهی ، حق ، آیین دادرسی کیفری ، فقه امامیه ، حقوق ایران ، فرانسه