مطالعه ای بر تحلیل حقوقی قراردادهای هوشمند و قابلیت اجرای آن در نظام حقوقی ایران

قراردادهای هوشمند قراردادهایی الکترونیکی هستند که در بستری عمومی مانند بلاک چین منعقد شده و از زمانانعقاد تا تائید نهایی توسط قوه حاکمه و هوش مصنوعی نظارت می گردند و طرفین و هوش مصنوعی در زمان انعقاد تانهایی شدن قرارداد امکان دریافت هرگونه اطلاعاتی از مورد معامله یا طرفین عقد را دارند. این قراردادها با توجه به دارابودن شرایط اساسی معاملات مطابق با هر نظام حقوقی عقد تلقی گردیده و از ویژگی های منحصر به فردی همچون خوداجرایی در اجرای آثار قرارداد، شفافیت و خود اجرایی بهره مند بوده و انعقاد آنها منوط به دارا بودن افراد از امضای دیجیتالیو مجوز امکان تملک ارزهای مجازی میباشد قراردادهای هوشمند پس از تائید توسط طرفین و هوش مصنوعی، در بسترعمومی ثبت و سپس در فضای بستر جهت مشاهده عموم عرضه می شوند. احراز اهلیت متعاملین در قراردادهای هوشمندنسبت به اشخاص حقیقی و حقوقی در دو مرحله پیش از معامله و هنگام آن مطرح می گردد. افراد برای انعقاد این عقد بایدنسبت به اخذ مجوز استفاده از امضای دیجیتالی و تملک ارزهای مجازی اقدام نمایند. مجوزهای بیان شده در صورتی بهآنان تعلق میگیرد که اهلیت آنها برای معامله از سوی مراجع صالح تایید گردد، به گونه ای که اگر فردی فاقد اهلیت بودهیا اهلیت وی بعد ها زایل شود، چنین مجوزی به وی تعلق نگرفته یا باطل می.شود این شرایط در صورتی که شخصیحقیقی یا حقوقی معاملات خود را توسط سازمانهای مستقل نامتمرکز منعقد نماید نیز باید رعایت گردد. در شرایط خاصامکان کشف اهلیت طرف معامله از طریق اوراکلها نیز موجود است. این تحقیق با بررسی مکانیسم انعقاد و عملکردقراردادهای هوشمند به دنبال بیان چگونگی احراز اهلیت و اجرای این قراردادها در نظام حقوقی ایران می باشد.

کلیدواژه ها:

قرارداد هوشمند ، بلاک چین ، شفافیت ، خود اجرایی ، هوش مصنوعی