قیاس رویکرد داریوش مهرجویی و میکلانجلو آنتونیونی نسبت به معماری

در گذر تاریخ ، همواره تاثیرپذیری هنرمندان و در مقیاس کلان تر، هنرها بر یکدیگر محل مناقشه و مناظره محققان بوده است . سینما و معماری به عنوان دو هنر که هر دو با زمان و حرکت در ارتباط هستند و از آن قابل توجه تر، به صورت جمعی ادراک میشوند، از مواردی به شمار میروند که امروزه در مطالعات بینارشته ای هنری جایگاه ویژه ای پیدا کرده اند. اگرچه عمدهی تمرکز تحلیل گران در بررسی ارتباط سینما و معماری ، بر بازنمایی شمایل و عناصر معماری در قاب تصویر بوده است ، با این حال استناد تحقیق حاضر به همان پژوهش های تک بعدی یا چند بعدی پیشین می باشد و از ورود به مبحث ارتباط این دو هنر پرهیز خواهد شد. در این تحقیق با مقدمه ی مجمل نمایش معماری بر پرده سینما و بده بستان های فرهنگی این دو هنر، نمود معماری در آثار دو فیلمساز پیشتاز این جریان یعنی میکلانجلو آنتونیونی و داریوش مهرجویی مرور و کاویده خواهد شد. در پایان پس از خوانش معمارانه آثار این دو هنرمند، چگونگی بهره گیری آنتونیونی و مهرجویی از معماری به ویژه معماری مذهبی ، با عناصر مسیحی یا اسلامی ، قیاس و بررسی خواهد شد. روش تحقیق در این مقاله ، به صورت کتابخانه ای و تحلیلی - توصیفی می باشدوهدف از این پژوهش ، گسترش مرز تحلیل میان متنی سینمای ایران به وسیله مطالعاتی بینارشته ای نظیر مواردی چون ردپای معماری در سینمای ایران و مقایسه بینش معمارانه یک هنرمند ایرانی و یک هنرمند جهانی ، می باشد.

کلیدواژه ها:

سینما ، معماری ، داریوش مهرجویی ، میکلانجلو آنتونیونی