بررسی مورفولوژی و تخریب داربست نانوکامپوزیتی پلی(هیدروکسی‌بوتیرات)/نانوهیدروکسی‌آپاتیت(PHB/nHA) مورد استفاده در مهندسی بافت

امروزه نانو کامپوزیت پلیمرهای زیست تخریب پذیر/ سرامیک های زیست فعال با دارا بودن خواص مکانیکی و زیست سازگاری عالی از اهمیت ویژه ای در مهندسی بافت ا ستخوان برخوردار هستند. در این پژوهش داربست های نوکامپوزیتی پلی(هیدروکسی بوتیرات)، نانوهیدروکسی آپتایت (PHB/nHA) به روش قالب گیری محلولی / شستن ذرات تهیه شده اند. مقدار nHA در داربست ها از 0 تا 10 درصد وزنی نسبت به پلیمر متغیر است. محاسبه درصد تخلخلی داربست ها به روش نفوذ آب بدون یون درون تخلخل ها نشان داده که با افزایش درصد nHA درصد تخلخل کاهش نمی یابد. با بررسی ریخت تخلخل ها، پراکندگی آنها، اندازه ذرات nHA و پراکندگی آنها در بستر پلیمری توسط آزمون های SEM و EDX مشخص شد که تخلخل ها با یکدیگر ارتباط مناسبی دارند و ابعاد آنها از 200 تا 250 میکرون متغیر است. اندازه ذرات nHA در بستر پلیمری زیر 100 نانومتر می باشد. مطالعه تخریب نمونه های داربستی در محیط خارج بدن در PBS و دمای 38± 2˚C به مدت 102 روز انجام شده است. اندازه گیری کاهش وزن نمونه ها با گذشت زمان و آزمون های FTIR و SEM قبل و پس از تخریب، نشان داده اند تخریب داربست ها به صورت توده ای بوده و بیشترین میزان تخریب برای داربستی تهیه شده 7/5 درصد وزنی nHA است. با توجه به نتایج این پژوهش، می توان از داربست های نانوکامپوزیتی سه بعدی PHB/nHA در مهندسی بافت استخوان برای کشت و رشد سلول روی آن استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

داربست ، نانوکامپوزیت ، پلی(هیدروکسی بوتیرات) ، نانوهیدروکسی آپاتیت ، مهندسی بافت استخوان