بررسی رابطه بین ترومای دوران کودکی و تحمل پریشانی با افکار خودکشی در دانشجویان

خودکشی یکی از دغدغه های بهداشت روانی و یک موضوع جدی بهداشت عمومی در سطح جهان است که در بین بیست علت اصلی مرگ و میر در جهان قرار دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ترومای دوران کودکی و تحمل پریشانی با افکار خودکشی در دانشجویان است. جامعه ی آماری شامل تمامی دانشجویان روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری بود که از این بین ۱۰۰نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای انتخاب نمونه بر اساس جدول مورگان تعداد ۸۰ نفر از افراد دارای افکار خودکشی به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های افکارخودکشی بک ( BSSI)، تروماهای دوران کودکی برنشتاین (CTQ) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (DTS) استفاده شده بود و همچنین برای تجزیه و تحلیل از آمار توصیفی و استنباطی (پیرسون) استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین خرده مقیاس های سوء استفاده جسمی، سوء استفاده عاطفی و خرده مقیاس جذب شدن به وسیله هیجانات منفی با افکار خودکشی رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

ترومای دوران کودکی ، تحمل پریشانی ، افکارخودکشی