مداخله ای در کاهش مشکلات بین شخصی نوجوانان دارای اختلال کژتنظیمی خلق ایذایی :(DMDD) اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کاهش مشکلات بین شخصی نوجوانان دارای اختلال کژتنظیمی خلق ایذایی شهر کرمانشاه بود. روش پژوهش ، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون و پیگیری و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل نوجوانان پسر بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در شهر کرمانشاه مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش شامل ۳۹ نفر (۱۹ نفر گروه آزمایش و ۲۰ نفر گروه کنترل ) بودند که با روش نمونه گیری دردسترس ، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودگزارشی اختلال کژتنظیمی خلق ایذایی بودجریدا و همکاران (۲۰۲۲)، سیاهه مشکلات بین شخصی بارخام و همکاران (۱۹۹۶) و مصاحبه بالینی نوزبام (۲۰۱۳) بود. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۶۰دقیقه ای تحت رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفتند و گروه کنترل ، آموزشی دریافت نکرد. در پایان جلسات پس آزمون و در نهایت بعد از ۳ ماه پیگیری به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس تک متغیره انجام شد. نتایج نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیکی بر کاهش خطاهای شناختی در مراحل پس آزمون و پیگیری تاثیر معنی دار داشته است . نتایج این مطالعه اطلاعات ارزشمندی را در ارتباط با رفتار درمانی دیالکتیکی فراهم می کند و روان شناسان و مشاوران می توانند جهت کاهش مشکلات بین شخصی در نوجوانان دارای اختلال کژتنظیمی خلق ایذایی از این درمان استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

اختلال کژتنظیمی خلق ایذایی ، رفتار درمانی دیالکتیکی ، مشکلات بین شخصی .