بررسی مولفه های زیبایی شناسی در آثار کمال الملک (مطالعه موردی: میدان کربلا و زرگر بغدادی)

رئالیسم بیان آشکار و کامل فردیت ها می باشد. به این سبب، اثر رئالیستی نتیجه دریافت هنرمند از روابط گوناگون و پویای جامعه و محیط اطرافش خواهد بود؛ لذا با بررسی آثار رئالیستی هنرمندان ایران، به ویژه استاد کمال الملک در قرن سیزدهم، سعی شده تاثیر نگاه هنرمند به واقع گرایی را باتوجه به شرایط فردی و اجتماعی، مورد بررسی قرار دهیم. نقاشی ایران با رویکرد به طبیعت و واقع نمایی که قبلا با نقاشان دوره ی قاجار آغاز شده بود با کمال الملک به تکامل و استقرار رسید. به بیانی دیگر کمال الملک مسندنشین حرکتی است که از نیمه دوم سده ی یازدهم هجری در نقاشی ایران پدیدار شد، اگرچه نامنظم ولی پیوسته، پیش رفت. همچنین ارتباط با اروپا تقویت کننده ی آن بود تا زمانی که مقارن با تحولات اجتماعی دوره ی مشروطیت به جریان مسلط بر هنر ایران تبدیل شد. کمال الملک سال ها رهبری این جریان را بر عهده داشت. در این پژوهش ضمن ارائه مبانی نظری مربوط به زیبایی شناسی و رئالیسم، تلاش می گردد تا تابلوهای میدان کربلا و زرگر بغدادی که از آثار فاخر این هنرمند هستند را از دیدگاه مولفه های زیبایی شناسی رئالیسم مورد ارزیابی، بررسی و نقد قرار گیرد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی، گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و مشاهده عین آثار منتخب استاد کمال الملک است. در نهایت باتوجه به نتایج به دست آمده، می توان بیان داشت که مهم ترین مسئله مطرح شده در مکتب کمال الملک درک بیان رئالیستی در آثار هنری و مسائل پیرامون آن است و استاد با بهره گرفتن از هنر رئالیستی موفق شده تا شکوه این سبک را به علاقه مندان هنر نوگرای ایران معرفی کند.

کلیدواژه ها:

کمال الملک ، رئالیسم ، فلسفه ، میدان کربلا