مسئولیت مدنی شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران در قبال مردم و محیط زیست(مطالعه موردی: خط لوله میانکوه اردل)

امتیاز عملیات بالادستی نفت؛ در حقوق ایران ، در انحصار دولت است. شرکت های نفتی عملیات پائین دستی را عهده دار هستند. ایجاد خط لوله انتقال نفت به اصفهانکه از منطقه میانکوه می گذرد در زمره این عملیات است، این خط لوله؛ در اثر گذر زمان، فرسودگی لوله ها، رانش زمین و عوامل دیگر، دچار آسیب و سبب آلودگی نفتیو ایجاد خسارت به محیط زیست و مردم میانکوه شد . هدف این پژوهش، بررسی مسئولیت مدنی شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران در قبال این واقعه است .روش پژوهش، توصیفی - تحلیلی است؛ در این پژوهش، خسارت های نفتی واردشده بر منطقه میانکوه و مسئولیت مدنی شرکت نفت از منظر حقوقی مورد واکاویقرارگرفت. نتایج نشان داد: براساس قوانین موجود ازجمله: قانون مسئولیت مدنی، قانون اساسی، قانون مدنی، هوای پاک، منشور حقوق شهروندی، قانون حفاظت وبهسازی محیط زیست و منطبق بر قرآن و نصوص فقهی ، ضرورت دارد که حق حیات شهروندان و ساکنان منطقه میانکوه اردل که در زمره بالاترین و ارزشمندترین حقوق بشری است تضمین و رعایت شود. همچنین بر مبنای قاعده حقوقی که « هیچ ضرری نباید جبران نشده باقی بماند »و نیز بر اساس قاعده کلی فقهی « لاضرار »و قانون مسئولیت مدنی بلاخص ماده ۱۱ این قانون و از نظر عرفی و ارجعیت قانونی نظریه «تضمین حقوق» و نصوص ایجاد برابری و عدالت؛ می بایست ضرر و زیان وارد شده به منطقه و خسارات محیط زیست آن جبران شود.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، شرکت خطوط و مخابرات ، محیط زیست ، میانکوه .