بررسی رابطه بین مولفه ها ی فقدان لذت جویی با نشانگان ضربه عشق در دانشجویان دختر

هدف این تحقیق بررسی رابطه بین مولفه های فقدان لذت جویی با نشانگان ضربه عشق در دانشجویان دختر بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی شهرستان کاشمر در سال ۱۴۰۲ -۱۴۰۱ تشکیل دادند (۱۵۴۰ نفر). نمونه آماری با استفاده از جدول کرجسی و مورگان ۳۰۶ نفر تعیین و به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های تنظیم هیجانی گروس و جان، شدت نشانگان ضربه عشق راس و مقیاس فقدان لذت جویی اسنیت و همیلتون بود. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار spss-۲۵ با تحلیل رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد مقادیر همبستگی بین نشانگان ضربه عشق با مولفه های فقدان تعاملات اجتماعی و فقدان تفریح و سرگرمی به ترتیب ۲۷/۰+ و ۴۴/۰+ می باشد، این همبستگی ها سطح معنی داری ۰۵/۰P< معنی دار است ؛ بدین معنی هرچه مولفه های فقدان تعاملات اجتماعی و فقدان تفریح و سرگرمی در دانش جویان افزایش می یابد، میزان نشانگان ضربه عشق در آنها نیز افزایش می یابد. همچنین یافته ها نشان داد که بین نشانگان ضربه عشق با مولفه های فقدان تجربیات حسی و فقدان خوردن و آشامیدن رابطه معنی داری وجود ندارد (۰۵/۰ .(P > بین مولفه های فقدان تفریح و سرگرمی و فقدان تعاملات با نشانگان ضربه عشق رابطه معنی داری وجود دارد و متغیرهای پیش بین ، پیش بینی کننده قابل اعتمادی برای نشانگان ضربه عشق هستند.

کلیدواژه ها:

فقدان لذت جویی ، نشانگان ضربه عشق