اثر بخشی آموزش بهزیستی روانشناختی بر اساس تعالیم نهج البلاغه بر خودارزشمندی و شادکامی زنان دارای سبک دلبستگی ناایمن

این پژوهش به اثربخشی آموزش بهزیستی روا نشناختی بر اساس ره آوردهای نهج البلاغه بر خودارزشمندی و شادکامی زنان دارای سبک دلبستگی ناایمن می پردازد. پژوهش انجام شده به صورت کمی با هدف کاربردی و روش نیمه آزمایشی با طرح "پیش آزمون– پس آزمون " همراه با گروه کنترل صورت گرفته است. شرکت کنندگان در پژوهش ۳۰ نفر بوده که بااستفاده از روش نمونه گیری تصادفی از زنان دارای دلبستگی ناایمن حاضر در دوره های آموزشی موسسه مهر تابان شهر اصفهان انتخاب و در قالب دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفته اند. اعضای گروه آزمایش در ۱۰ جلسه (۶۰ تا ۹۰ دقیقه ای) به صورت حضوری و مجازی درجلسات آموزش مفاهیم بهزیستی روانشناختی مبتنی بر تعالیم نهج البلاغه بر اساس بسته آموزشی الگوی رهیافت های نهج البلاغه شرکت داشتند و برای گروه کنترل آموزشی در نظر گرفته نشد. یک هفته بعد از آخرین جلسه آموزش گروه آزمایش، پس آزمون از هر دو گروه گرفته شد. در این پژوهش از پرسشنامه دلبستگی کولینزو رید، بهزیستی روا نشناختی مبتنی بر رهیافت های نهج البلاغه، احساس خودارزشمندی و شادکامی آکسفورد استفاده شده است. اطلاعات کسب شده بااستفاده از آمار توصیفی و آماراستنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها نشان میدهد که آموزش بهزیستی روا نشناختی بر اساس ره آوردهای نهج البلاغه بر خودارزشمندی (۰۱۵ / ۰ > P) و شادکامی (۰۵۲ / ۰ > P) تاثیر معنادار داشته و بیانگرآناست که آموزش بهزیستی روا نشناختی بر اساس ره آوردهای نهج البلاغه بر افزایش خودارزشمندی و افزایش شادکامی زنان دارای سبک دلبستگی ناایمن به طور معناداری اثر بخش است.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، نهج البلاغه ، خودارزشمندی ، شادکامی ، دلبستگی ناایمن