اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر خستگی از شفقت، تاب آوری و رضایت از زندگی کادر درمان بیمارستان های شهر اصفهان

روانشناسی مثبتگرا عمدتا در مورد تجربیات ذهنی مانند رضایت، لذت، رفاه، رضایت، خوش بینی، عشق، شجاعت، پشتکار، مهارت های بین فردی تحقیق و بررسی میکند. در این مطالعه، اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر خستگی از شفقت، تاب آور ی و رضایت از زندگی کادر درمان بیمارستانهای شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. در این پایان نامه، یک فرضیه اصلی و سه فرضیه فرعی بررسی شدند. تحلیل ها توسط آمار توصیفی و آمار استنباطی انجام شد و نتایج به تفکیک این دو بخش در دو گروه آزمایش و کنترل و دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بررسی شد. نمونه آماری شامل ۳۰ پرستار از پرستاران بخش جراحی بیمارستان امام حسین شهر اصفهان بود که ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل جای گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خستگی از شفقت، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه رضایت از زندگی بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که در گروه آزمایش، در مولفه های متغیر خستگی از شفقت (خستگی ناشی از شفقت، رضایت از شفقت و استرس ترومای ثانویه)، تاب آوری (تصور از شایستگی فردی، اعتماد به غرایز فردی تحمل عاطفه منفی، پذیرش مثبت تغییر و روابط ایم ن، کنترل و تاثیرات معنوی) و رضایت از زندگی، سطح خطا یا sig کمتر از ۰۵ / ۰ بوده و بنابراین فرضیه صفر برابری با میانگین رد شد. اما در گروه کنترل، سطح خطا یا sig بیشتر از ۰۵ / ۰ بوده و بنابراین فرضیه صفر برابری با میانگین تایید شد. بنابراین در گروه آزمایش، روان درمانی مثبت گرا بر مولفه های خستگی از شفقت، تاب آوری و رضایت از زندگی اثربخش است.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت گرا ، خستگی از شفقت ، تابآوری ، رضایت از زندگی