اثربخشی درمان معنوی خداسو بر تا بآوری و بهزیستی روانشناختی زنان دارای تعارض زناشویی

درمان معنوی خداسو در زنان دارای تعارض زناشویی باعث بهبود کیفیت زندگی آنان میشود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان معنوی خداسو بر تابآوری و بهزیستی روانشناختی زنان دارای تعارض زناشویی بود. طرح پژوهش حاضر، آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی زنان خانه دار شهر تهران دارای تعارض زناشویی در زمستان ۱۴۰۲ بود. از این جامعه آماری به روش نمونه گیری هدفمند تعداد ۳۰ زن دارای تعارض زناشویی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس هفت جلسه ۴۵ دقیقه ای به صورت گروهی براساس پروتکل درمان چندبعدی معنوی جان بزرگی و همکاران (۱۳۹۹) روی آزمودنی های گروه آزمایش اعمال گردید. بعد از اتمام جلسات مداخله، از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه تعارضات زناشویی (MCQ)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (RSPWB) بود. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که درمان معنوی خداسو، به طور معنی داری تابآوری و بهزیستی روانشناختی را در زنان خان هدار دارای تعارض زناشویی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه بهبود بخشیده است. بنابراین، طراحی و اجرای چنین برنامه های به صورت گسترده و براساس مشکلات زندگی مشترک در جهت بهبود وضعیت روانشناختی زوجین پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

تابآوری ، بهزیستی روانشناختی ، درمان معنوی خداسو ، تعارض زناشویی