بررسی رابطه تحمل پریشانی با ناگویی هیجانی، تیپ شخصیتی و تنظیم هیجان دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه تحمل پریشانی با ناگویی هیجانی، ویژگی های شخصیتی و تنظیم هیجان در دانشجویان بود.این پژوهش در دسته پژوهش های همبستگی قرار دارد و از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویاندانشگاه آزاد واحد قائن بودند که از میان آن ها تعداد ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه به روش دردسترس انتخاب گردید. برای جمع آوریداده ها از پرسشنامه های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵)، تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱)، ناگوییهیجانی تورنتو (۱۹۹۴) و پرسشنامه تیپ شخصیتی براساس الگوی دیسک مارستون (۱۹۲۸) استفاده گردید . برای تجزیه و تحلیلداده ها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی گام به گام استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد تحمل پریشانی باراهبرد تنظیم هیجان تمرکز مجدد مثبت، راهبرد تنظیم هیجان ملامت دیگران و ناگویی هیجانی رابطه معنادار دارد (۰۰۱ / ۰ > P).همچنین نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین تحمل پریشانی با راهبرد های ناسازگار تنظیم هیجان (ملامت خود،نشخوارگری، ملامت د یگران و فاجعه انگاری) رابطه منفی و معنادار، و بین تحمل پریشانی با تمرکز مجدد مثبت و تمرکز مجدد بربرنامه ریزی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (۰۵ / ۰ > P). همچنین بین تحمل پریشانی و ناگویی هیجانی نیز رابطه منفی و معناداروجود دارد (۰۵ / ۰ > P).

کلیدواژه ها:

تحمل پریشانی ، شخصیت ، ناگویی هیجانی ، تنظیم هیجان