بررسی اثر تلقیح بذر نخود زراعی با کودهای زیستی ریزوبیومی و ریزوباکتری های تحریک کننده رشد گیاه PGPR بر شاخص های رشد و عملکرد دانه در شرایط دیم و فاریاب

استفاده از نژادهای ریزوبیومی به عنوان کودهای زیستی برای افزایش تولید لگوم ها، گام مهمی در کشاورزی پایدار به شمار می رود. به منظور ارزیابی قابلیت باکتری های ریزوبیوم و ریزوباکتری های تحریک کننده رشد گیاه PGPR بر افزایش عملکرد نخود زراعی Cicer arietinum L. رقم آرمان، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان به مرحله اجرا در آمد. در این آزمایش، سطوح آبیاری در دو سطح آبیاری مطلوب از سبز شدن تا رسیدن محصول و عدم آبیاری در کل دوره رشد در کرت های اصلی و سطوح کودی در 7 سطح شاهد، مصرف 05 کیلوگرم کود اوره در موقع کاشت، تلقیح بذر با Mesorhizobium ciceri نژاد SWRI-3 ، تلقیح بذر با Mesorhizobium ciceri نژاد SWRI-17 ، تلقیح بذر با PGPR ، تلقیح مشترک با نژاد ریزوبیومی SWRI-3+SWRI-17 و تلقیح مشترک با PGPR + SWRI-3+SWIR-17 در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج این بررسی نشان دادکه استفاده از کودهای زیستی به دلیل تولید وزن خشک بوته، سطح برگ و نسبت سطح برگ بیشتر باعث تولید عملکرد دانه بیشتر در مقایسه با تیمار شاهد کودی و مصرف کود نیتروژنه اوره شد. در ضمن در تیمار تلقیح مشترک همه کودهای زیستی، بیشترین میزان عملکرد دانه هم در شرایط شاهد و هم در شرایط تنش خشکی حاصل شد. همچنین استفاده از کودهای زیستی باعث تخفیف اثر تنش خشکی بر گیاه نخود گردید

کلیدواژه ها:

نخود زراعی ، کود زیستی ، ریزوبیوم ، ریزوباکتری های تحریک کننده رشد ، عملکرد دانه