بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی بر روی تحمل ناکامی و قلدری دانش آموزان شهرسردشت

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر روی کاهش تحمل ناکامی و قلدری دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع مطالعه موردی و روش چندخط پایه میباشد. جامعه آماری شامل دانش آموزان مشغول به تحصیل در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ شهر سردشت بود، که به روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای اندازهگیری شامل پرسشنامه استاندارد قلدری هیجده سوالی ایلی نویز (۲۰۰۱) و پرسشنامه استاندارد تحمل ناکامی هارینگتون (۲۰۰۵) بودند. روایی پرسشنامه ها از نوع محتوایی و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی شده است. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی نظیر آزمون تحلیل کوواریانس به منظور مقایسه تفاضل میانگین استفاده شده است. و یافته ها: نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر روی تحمل ناکامی و قلدری بر روی دانش آموزان موثر است. نتیجهگیری: تحت تاثیر آموزش طرحواره درمانی تحمل ناکامی در گروه آزمایش افزایش یافته است و بنابراین نتیجه میگیریم که آموزش طرحواره درمانی در افزایش تحمل نا کامی دانش اموزان موثر است. همچنین تحت تاثیر آموزش طرحواره های درمانی، قلدری دانش آموزان در گروه آزمایش کاهش یافته است و بنابراین نتیجه میگیریم که آموزش طرحواره های درمانی در کاهش قلدری دانش آموزان موثر است

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، تحمل ناکامی ، قلدری ، دانش آموزان