ساختمانهای صفر انرژی در معماری بیونیک

معماری سبز بیونیک و بهرهوری انرژی ساختمان بیونیک ابزاری مهم در جهت تضمین هماهنگی و ارتباط بین محیط طبیعی و ساختمانها، دستیابی به توسعه پایدار و حفظ تعادل اکولوژیکی ساختمانها می باشند. گازهای ناشی از سوختن انرژی های فسیلی یکی از مهم ترین منابع آلوده کننده محیط طبیعی می باشد که هم تولید و هم مصرف آن به دلیل پایین بودن فناوری تجهیزات تولید و مصرف همواره با آلودگی های زیست محیطی را به همراه دارد. اهمیت و ضرورت به حداقل رساندن بهرهگیری از سوخت های فسیلی سبب شده تا در دنیا پس از ساختمانهای سبز که انرژی مصرفی در آنها در پایین تر حد بود، ساختمانهای انرژی صفر و انرژی پلاس مطرح گردند، این موضوع سبب شده تا هر سازمان و نهادی که از این تکنولوژی بهرهمند است دارای امتیاز ویژهای باشد. از جمله خصوصیات این سامانه پیچیده آن است که اتلاف انرژی در آنها حداقل است ، در این ساختمانها از نور روز استفاده می گردد و تمامی انرژی مورد نیاز ساختمان را از منابع سوخت های تجدید پذیر تامین می شود، اما نیاز است برای به ثمر نشاندن چنین سامانه هوشمند و انعطافپذیری که همراه با اهداف پایداری باشد، کلیه گروههای مشارکت کننده متخصص در برنامه ریزی ، طراحی و اجرا از نقش خود در رسیدن به این هدف آگاه باشند و نسبت به عملکردهای پیش بینی شده مسئولیت پذیر باشند. لذا در این پژوهش به بررسی معماری بیونیک و ساختمانهای صفر انرژی به عنوان عناصر کاهنده آلودگی های زیست محیطی پرداخته شده است . نتایج این پژوهش نشان می دهد که معماری و به تبع آن ساختمانسازی ازجمله علومی است که هم می تواند برای طبیعت و محیط زیست خطرآفرین باشد و هم می تواند با طراحی حساب شده و صحیح مطابق با اقلیم و آب و هوای مناطق گوناگون، عوامل مفید اقلیمی هر منطقه را به خدمت ساختمان در بیاورد.

کلیدواژه ها:

معماری بیونیک ، ساختمانهای صفر انرژی ، معماری ، صفر انرژی ، بیونیک