نقش شهرداری و سازمانها و دستگاههای دخیل در مدیریت ورزش کشور بر عوامل موثر بر اجرای کاربری مسیرهای سلامتی و ورزش

به طور کلی توسعه وضعیت کیفی و کمی امکانات و تجهیزات ورزشی در مسیرهای تندرستی طبق نتایج تحقیقات مختلف میتواند در افزایش گرایش و مشارکت شهروندان به فعالیت در این اماکن ورزشی نقش درخور ملاحظه ای داشته باشد. موید این امر نیز نظریه ساختارگرایی است که بیان میکند هرگونه رفتار و کنشی در قالب و ساختاری ازپیش تعیین شده شکل میگیرد پس هرچه وضعیت و امکانات مسیرهای تندرستی بهتر باشد، کنشهای مشارکتی شهروندان نیز به تبع آن بیشتر خواهد شد. سپس برای عوامل اجتماعی ، با مهیاکردن امنیت مسیرها برای دو جنس ، کمبود جو ورزشی در مسیرها، وجود استراحتگاه و تعبیه جعبه کمکهای اولیه ، از این مهم برای تبادل اطلاعات ورزشی و زندگی در زمینه های مختلف علمی شهروندان بهره ببرند. در زمینه عوامل مربوط به زیرساختها، دولت باید با سرمایه گذاری بیشتر، افزایش تنوع و تعداد مسیرها، آبراهه مناسب و سرویس بهداشتی مجزا، اقدامات بعدی را عملی کند. به دنبال اینها، برای به حداکثر رساندن توسعه ورزش در مسیرهای تندرستی در نقاط مختلف شهر باید شرایط مناسب زیست محیطی فراهم شود، مانند کاهش آلودگی هوا، روشنایی مطلوب روز و شب ، پخش موسیقی ملایم ، وضعیت پوشش مناسب سنگ فرش مسیرها با ذهنیت آسیب زدایی ، وجود فضای سبز و جایگاه مناسب آب آشامیدنی .نتیجه همه این عوامل ، جایگاه سازی مثبت ورزش در ذهن شهروندان است . بنابراین لازم است مسئولان در ارگانهای مربوط بخصوص شهرداریها با بازنگری فضاهای ورزشی و تلاش جهت بهینه ترکردن آنها به یکی از مهمترین اهدافشان که همان توسعه ورزش همگانی است دست یابند تا شهروندانی فعال داشته باشند و بتوانند به اهداف وجودی خود در این زمینه جامه عمل بپوشانند.

کلیدواژه ها:

مسیر تندرسی ، تجهیزات ورزشی ، شهروندان ، امور فرهنگی .