پیش بینی عملکرد آینده: ارتقاء فرآیند ارزیابی عملکرد کارکنان با استفاده از مدلهای هوش مصنوعی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 78

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IBAEONF04_034

تاریخ نمایه سازی: 19 فروردین 1403

چکیده مقاله:

ارزیابی عملکرد یکی از اجزای حیاتی مدیریت منابع انسانی است که به عنوان فرآیندی سیستماتیک و ساختار یافته برای ارزیابی مشارکت های فردی و جمعی کارکنان عمل می کند. در محیط کسب و کار پویای امروزی ، سازمان ها رویکردهای نوآورانه ای را برای ارزیابی عملکرد اتخاذ می کنند . یکی از این رویکردهای نوین استفاده از داده کاوی است . داده کاوی نه تنها به درک دادههای تاریخی کمک می کند، بلکه تجزیه و تحلیل پیش بینی کننده را نیز تسهیل می کند. در زمینه مدیریت منابع انسانی ، داده کاوی نقش اساسی در پیش بینی عملکرد کارکنان ایفا می کند. لذا با توجه به اهمیت این موضوع، هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیرات پیش بینی در ارتقاء فرآیند ارزیابی عملکرد کارکنان بود که برای این منظور از روش تحلیلی توصیفی استفاده شد. یافته های پژوهش در سه دسته شامل مزایا، کاربردها و چالش های استفاده از داده کاوی و مدل های پیش بنی در ارزیابی عملکرد کارکنان، تقسیم بندی شد. مزایای این ادغام عبارتند از: بهینه سازی برنامه ریزی استراتژیک ، کارایی تخصیص منابع ، اقدامات پیشگیرانه جهت رفع مسئله ، برنامه ریزی توسعه کارکنان، افزایش شایستگی نیروی کار، برنامه ریزی استراتژیک استخدام، بهبود برنامه ریزی جانشین پروری ، افزایش مشارکت کارکنان؛ کاربردها عبارتاند از: تجزیه و تحلیل پیش بینی کننده برای استعدادیابی ، پیش بینی توسعه مهارت کارکنان، پیش بینی روند عملکرد، برنامه ریزی جانشین پروری ، پیش بینی مشارکت کارکنان، پیش بینی عملکرد برای نیازهای آموزشی ، تجزیه و تحلیل پیش بینی کننده در تنظیم هدف، سیستم های بازخورد عملکرد پیش بینی ؛ در کنار این مزایا و کاربردها چالش ها و محدودیت هایی نیز وجود دارد که در این ادغام باید مدنظر قرار گیرد که عبارتند از: تعصب و انصاف، اضافه کردن و تعمیم ، عدم شفافیت ، در دسترس بودن داده محدود، ملاحظات اخلاقی ، تفسیرپذیری مدل. در نهایت پیشنهادهایی نیز ارائه گردید.

نویسندگان

سیدحسین حجازی

کارشناسی ارشد هوش مصنوعی، دانشکده کامپیوتر، دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد، اصفهان، ا یران

مسعود شکری خیادانی

دانشجوی دکتری مدیریت سیستمها، گروه علوم تصمیم و سیستمهای پیچیده، دانشکده معارف اسلامی و مد یر یت، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران

امین منصوری

کارشناس ارشد مهندسی صنایع، دانشکده مهندسی صنایع و سیستم ها، دانشگاه صنعتی اصفهان، ا یران