اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر طرحواره به مادران بر بهزیستی روانشناختی و بهبود رابطه والد-کودک

هدف اساسی پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر طرحواره به مادران ، بر بهزیستی روانشناختی و بهبود رابطه والد-کودک است . این تحقیق نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. از میان مادران داوطلب ، ۴۰ نفر آنان به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفره آزمایش و کنترل جای گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (RSPWB) و پرسشنامه رابطه والد کودک پیانتا (CPRS) بود. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه (هر هفته یک جلسه دو ساعته ) تحت آموزش فرزندپروری مبتنی بر طرحواره، قرار گرفتند. بعد از اتمام برنامه مداخله مجددا هر دو گروه با همان پرسشنامه ها مورد پس آزمون قرار گرفتند. برای تحلیل دادهها از آزمون کوواریانس تک متغیره و نرم افزار ۲۲spss استفاده شد.یافته ها نشان داد که آموزش فرزندپروری مبتنی بر طرحواره باعث افزایش معنی دار میانگین نمرات پس آزمون متغیرهای بهزیستی روانشناختی با اندازه اثر۸۶۹/۰ و بهبود رابطه والد-کودک با اندازه اثر ۸۵۶/۰ در گروه آزمایش شده است . می توان این طور نتیجه گیری کرد که آموزش فرزندپروری مبتنی بر طرحواره به طور غیر مستقیم بر بالا رفتن بهزیستی روانشناختی و کیفیت رابطه والد-کودک مادران تاثیرگذار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری مبتنی بر طرحواره ، بهزیستی روانشناختی ، رابطه والد-کودک