بررسی تطبیقی مضامین وصف طبیعت در اشعار ابوبکر صنوبری و عبدالکریم صائب ( زاری )

تو صیف طبیعت همواره مورد توجه بیشتر شاعران جهان بوده وبه دلیل وابستگی انسان به محیط و تاثیراتی که در زندگی و روانآدمی دارد ، کمتر شاعری را می توان یافت که در ا شعارش از تو صیف طبیعت و عنا صر آن چشم پو شی کرده با شد؛ اما برخی ازشاعران چنان مجذوب آن گشته اند که علاوه بر واکنش های زیبایی شناختی نسبت به عناصر مختلف آن ، برای بیان دیگر مضامینشعریشان نیز هر از چندگاهی به عناصر طبیعت پناه برده اند و لقب شاعر طبیعت را به خود اختصاص داده اند، از جمله ی اینشاعران ، ابوبکر صنوبری شاعر خوش ذوق و طبیعت گرای قرن چهارم هجری در سرزمین شام و عصر عباسی است ، عصری که درآن ، شعر از وضع آرام بادیه و بیابان های خشک و سوزان پا به غوغای تمدن و کاخ های مجلل و آراسته به گل و سبزه گذاشت و ازمجالس ادب وسیاست ، وارد محافل ساز و آواز نیز گشت و به تبع آن ، هم در اسالیب و اوزانش و هم در اغراض و فنونش تغییراتیپدیدار گردید . صنوبری در چنین دوره ی سرشار از تحول، رشد نموده و به بلوغ ادبی رسیده و با " روضیات و اریاتد و ثلجیات "مشهور گشته است . ملا عبدالکریم صائب متخلص به " زاری " شاعر کردستان ایران نیز ، یکی از شعرای کردزبانی است که چندینقرن پس از صنوبری ، طبیعت را الهام بخش اشعارش یافته است و در سرزمین خویش با اشعارش زبان گویای طبیعت شده و علاوهبر زیباترین تو صیف ها از عنا صر مختلف طبیعت ، عالی ترین مفاهیم عرفانی ، دینی و میهنی را نیز با الهام از عنا صر طبیعت و درکنار توصیف های زیبایش از آن ها، پرورانده است؛ به گونه ای که خود ، همه ی این طبیعت سرایی های زیبا و هنرمندانه اش راتنها به بهانه ی دیدن جلوه هایی از رخ یار می داند . در این مقاله به روش تحلیلی - توصیفی بر مبنای مکتب آمریکایی ادبیاتتطبیقی به برر سی تو صیف طبیعت در دیوان دو شاعر پرداخته شده و به عنوان نمونه تو صیف آن دو از برخی عنا صر جاندار و بیجان در اشعارش مورد بررسی قرار گرفته و مهمترین تشابهاتش در این زمینه نشان داده شده است .

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، صنوبری ، زاری ، شباهت ها و تفاوت های توصیف شاعران .