اخلاق حاکمان سیاسی درنهج البلاغه

تمامی دانشمندان وانسان شناسان براین عقیده اند کا بشر فطرتاً موجود اجتماعی است وبه طور طبیعی به زیست جمعی گرایش دارد،از طرف دیگرحیات اجتماعی مستلزم تشکیل نظام حکومتی وپیدایش تشکیلات وقدرت سیاسی می باشد. بنا به موضوع پیش گفته ، حضرت علی(ع) به عنوان حاکم و پیشوای الهی و رهبر سیاسی، اصول اخلاقی وکاربردی خاصیرا به کارگزاران و حاکمان در همه زمانها ومکانهاتوصیه و گوشزد می کند و برای نیل بهعادت وجلوگیری ازسوء استفاده ها وانحرافات احتمالی مدیران ، اصول و عناصراخلاق سیاسی برای اداره کشوررا معرفی و رعایت آنهارا برای وصول عالی می شمارد.-1 اصول وعناصر معنوی ودرونی که رعایت آنها به خود کنترلی از سوی از سوی صاحبان قدرت خواهد انجامید.-2 اصول وعناصر بیرونی و راهبردی که بخشی از آن را باید حاکمیت نسبت به اجزاء خود اعمال گرداند وبخش دیگر عناصرمردمی است که از سوی آنها با توجه به نقش عظیم ایشان در کنترل قدرت نسبت به دستگاه حکومتی با هدف تعالی بخشی به کارآنها ارائه می گردد.بعنوان مثال ، عناصری مثل اصل اصحار-اصل در محضرخدابودن- اصل امانت دانستن حکمت و مسئولیت- اصل نگاه عاطفی و وجدانی داشتن برمردم – نمونه هایی عناصردرونی محسوب می شوندو درکنارآن عناصری مثل ، اصل نظارت آشکارو مخفی حاکمیت نسبت به اعضاء خویش – اصل قبول انتقاد و پاسخگویی – اصل حق مخالفت با انحرافات سیاسی مدیران – اصل مشورت با صاحبان خرد – اصلمشروعیت آزادی های فردی و جمعی – می توانند نقش حیاتی در کنترل اخلاق سیاسی حاکمان در حکومت را داشته باشند

کلیدواژه ها:

حاکمیت ، اصول اخلاقی ، کاگزاران ، نظارت ، رعایت اخلاق – امام علی(ع) ، نهج البلاغه