بررسی الگوی فعالیت جسمانی در سالمندان شهر کاشان

مقدمه: فعالیت جسمانی از مهم ترین مولفه های سلامت در دوران سالمندی می باشد که تامین کننده استقلال فردی و ارتقادهنده تواناییجسمانی است و کیفیت زندگی این دوران را بهبود می بخشد. هدف این مطالعه بررسی میزان فعالیت جسمانی سالمندان شهر کاشان وعوامل مرتبط آن می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی است. تعداد نمونه ها ۴۰۰ نفر از سالمندان بالای ۶۰ سال شهر کاشان با روش نمونه گیریخوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و از لحاظ اطلاعات دموگرافیک و تعیین سطح فعالیت جسمانی سالمندان مورد ارزیابی قرار گرفتند.دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخهی ۱۶ و آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از نمونه های این مطالعه ۲۳۷ نفر ۲ / ۵۹ درصد زن با میانگین سن ۸ / ۶ ± ۶ / ۶۷ سال بود. متوسط انرژی مصرفی در فعالیت جسمانیسالمندان ۸۴ / ۳۶۴ ± ۲۱ / ۳۲۶ بر حسب متابولیک اکی والان ساعت/ هفته بود؛ که ۲۰ نفر ۵ درصد در سطح فاقد هرگونه فعالیت جسمانی،۳۲۰ نفر ۸۰ درصد در سطح فعالیت جسمانی کم، ۵۹ نفر ۸ / ۱۴ درصد در سطح فعالیت جسمانی متوسط و ۱ نفر ۲ / ۰ درصد در سطحفعالیت جسمانی شدید بودند. میزان فعالیت جسمانی متوسط و شدید در مردان بیشتر از زنان بود. بیشترین فعالیت های جسمانی مربوط بهامور شخصی بود ۳۷ درصد. آزمونها رابطه معنادار بین سطح فعالیت جسمانی با جنس ۰۰۰۱ / ۰ > p ، وضعیت تاهل ۰۰۰۱ / ۰ > p ،وضعیت تحصیلات ۰۰۲ / ۰ < p ، وضعیت شغل فعلی ۰۰۰۱ / ۰ > p و وضعیت داشتن استقلال شخصی ۰۰۰۰۱ / ۰ > p نشان داد.نتیجه گیری: بررسی این مطالعه نشان داد میزان انجام فعالیت جسمانی در جمعیت سالمندان شهر کاشان پایین بود. ویژگی ها و الگوهایدوران سالمندی تابعی از سبک و شیوه های زندگی در دوران قبل است. توجه به این عوامل و شرایط در تامین ضوابط و برنامه ریزی هایمربوط به امور سالمندی نقش به سزایی می تواند داشته باشد.

کلیدواژه ها:

فعالیت جسمانی ، سالمند ، کاشان ، عوامل مرتبط