نگرشی جرم شناختی بر تحلیل«تئوری های الگوبرداری بصری و ارتکاب جرم»در پرتو چالش ها و ضرورت های نظام حقوقی ایران

پدیده جرم، جزء لاینفک جوامع بشری در اعصار و دوره های مختلف است تا جایی که نمیتوان جامعه ای را بدون وجود این پدیده متصور شد. جرایم همواره خود را با جامعه تطبیق داده اند؛ چنان که گویی اندیشه مجرمانه همواره در حال به روز شدن است. جرایم مربوط به آثار دیداری و شنیداری از جمله جرایمی هستند که نسبت به سایر جرایم سابقه چندانی ندارند. وسایل ارتکاب جرایم سمعی و بصری عمده و قالب آن از طریق دوربین های عکاسی و فیلمبرداری و تلفن همراه مجهز به دوربین و......را شامل می شود. جرایم سمعی و بصری جهت تحقق نیاز به تصریح قانونگذار دارند؛ قانونگذار هم با توجه به ارزش های مورد قبول عامه مردم اقدام به جرم انگاری می نماید و برخی از اعمال و رفتارها که با ارزش های جامعه منافات دارند را جرم قلمداد می کند تا از این رهگذر از عفت و اخلاق عمومی صیانت کند و از سوی دیگر حقوق صاحبان آثار سمعی و بصری را نیز در چتر حمایت خویش قرار دهد. برهمین اساس در عصر حاضر مهم ترین هدف و ابزار فعالیت های فرهنگی، رسانه های جمعی است که نقش آنان در بزهکاری و پیشگیری از جرم مورد توجه جرم شناسان، جامعه شناسان، روانشناسان و متولیان نظم و امنیت اجتماعی قرار گرفته است. علاوه بر تاثیر رسانه بر وقوع جرم در گروه های مختلف، جنبه آگاهی بخشی آن را نمیتوان از نظر دور داشت. رسانه می تواند با اطلاع رسانی به بزه دیدگان بالقوه آن ها را تقویت نموده و نسبت به ترفندهای ارتکاب جرم از سوی مجرمین آگاه کند. این مقاله که با روش توصیفی و تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است برآن است که ضمن تعریف جرم و جرایم سمعی و بصری و انواع آن به نوع مجازات این جرایم در نظام حقوق کیفری ایران بپردازد.

کلیدواژه ها:

بزهکاری ، جرایم سمعی و بصری ، رسانه ها ، پیشگیری.