تحلیل روانشناختی شخصیت «پدر» در داستان کوتاه «دل ام سنگین، زبان ام تلخ» نوشته حسین سناپور بر مبنای نظریه دلبستگی جان بالبی

در میان تعاملات بینافردی موجود، نوع برقراری ارتباط میان فرد و دیگران که در بسترهای گوناگونی از جمله پیوندهایدوستانه، روابط عاشقانه و غیره شکل می گیرد، ریشه در نخستین فرآیند دلبستگی آن شخص نسبت به والد مراقبت کنندهخود دارد. عدم تحقق چنین روندی در محیطی سالم موجب شکلگیری احساس ناامنی و فقدان رضایت درونی در فردمی شود و اعتمادسازی عاطفی را از بین می برد. جان بالبی از جمله نظریه پردازان روانکاوی به حساب می آید که معتقداست مراحل دلبستگی در کودک، تاثیر بسزایی بر سلسله رفتار، گفتار، جهان بینی و روان فرد بزرگسال در ارتباط با محیط پیرامون خویش دارد. در پژوهش پیشرو خصوصیات گفتاری، اخلاقی و ذهنی شخصیت «پدر» در داستان کوتاه «دل ام سنگین، زبان ام تلخ» نوشته حسین سناپور جهت تحلیل روانشناختی انتخاب شده است. مطالعه بین رشته ای حاضر قصد دارد با استناد به نظریات جان بالبی و آرای مرتبط با چنین اندیشه ای، بر پایه روش توصیفی-تحلیلی و گردآوری اطلاعات بهشیوه کتابخانه ای به همراه فیشبرداری از متن داستان کوتاه منتخب، به سراغ واکاوی اختلالات روانی و فردی نهفته در شخصیت «پدر» برود. در این پژوهش پس از تعریف مفاهیمی همچون نظریه دلبستگی، روش های مختلف فرزندپروری مراحل و سبک های دلبستگی، و تبیین ماهیت اختلالات اضطراب و روانپریشی، خلاصه ای از داستان ارائه و خصوصیات روانی شخصیت مد نظر بررسی شده است. طبق نتیجه تحقیق، شخصیت آقای «خیری» از سبک دلبستگی ناایمن همراه با اضطراب و تردید رنج می برد. رابطه فرزندپروری میان «پدر» ودخترش «فتانه» از نوع مستبدانه است. همچنین در سراسر داستان نشانه هایی از اختلال اضطراب در قالب ترس و پریشانی از جدایی به همراه روانپریشی گذرا و اختلال شخصیتی پارانوئید در «پدر» دیده می شود.

کلیدواژه ها:

شخصیت ، تحلیل روانشناختی ، نظریه دلبستگی ، جان بالبی ، حسین سناپور