نگرشی بر مفهوم مدیریت توسعه پایدار با تاکید برنقش مدیریتی دولت

واژه توسعه پایدار که از دهه هفتاد میلادی در جهان مطرح گردید، در کشورهای توسعه یافته طی دو دهه مورد توجه برنامه ریزان توسعه قرار گرفت به نحویکه بحث پایداری به عنوان رکنی از ابعاد توسعه و در واقع بستر توسعه جای خود را بازنمود. این در حالی است که در این کشورها سازماندهی امور بر مبنای علم مدیریت سالها مورد تجربه قرار گرفته بود .در ایران به واسطه نوع حکومت استبدادی تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و جوان بودن سازمان مدیریتی کشور پس از پیروزی انقلاب و رخدادهای مهمی نظیر جنگ تحمیلی برعلیه جمهوری اسلامی ایران، اعمال تحریم های سیاسی ، اقتصادی و همچنین فرهنگی موجب گردید تا مدیریت توسعه پایدار تا دهه نود میلادی جایگاهی سازمان یافته در نظام مدیریتی کشور پیدا ننماید. توسعه پایدار عرصه نوینی است که هم زمان سیاست و فرهنگ را مورد توجه قرار می دهد و هم بر رونق اقتصاد تاکید می ورزد و از محیط زیست و از حقوق برابر انسانها حمایت می کند. واقعیت این است که پایداری در عصر جدید تبدیل به معیار شده است . مطالعه توسعه پایدار مجموعه بزرگ و پیچیدهای از متغیرها را در برمی گیرد و جنبه های مختلف توسعه را توصیف می کند که منجر به رشد جامعه می گردد. تمایز بین جوامع به عواملی چون عوامل فرهنگی ، اقتصادی، سیاسی ، فناوری دارد که با آموزش نیروی انسانی ، متعهد و متخصص به اهداف محیطی ، اقتصادی و اجتماعی خواهد رسید. به علت تغییر شرایط ملی و بین المللی حوزه مدیریت دولتی نیز در حال تجدید بنا و طراحی مجدد است . جهانی شدن، پیشرفت های تکنولوژی و نگرانی های زیست بومی بر اهمیت مدیریت توسعه افزوده است . مدیریت توسعه پایدار می تواند به عنوان حوزه جدیدی در مدیریت دولتی مطرح شود و می تواند به مدیریت دولتی بین المللی ، مدیریت دولتی تطبیقی و حتی حوزههای وسیع تری در مدیریت دولتی جهت دهد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه پایدار ، مدیریت دولتی