بررسی اثر تعدیل کننده شفقت به خود در رابطه ی میان نیاز های بین فردی وافکار خودکشی

هدف:با توجه به اهمیت بالینی افکار خودکشی و رشد آمار آن در جوامع،تحقیقات تجربی در مورد خودکشی و عوامل روانشناختی همبسته مربوط،در سال های اخیر پیشرفت چشمگیری داشته است.در همین راستا،پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تعدیل کننده شفقت به خود در رابطه ی میان نیاز های بین فردی و افکار خودکشی انجام گرفت.روش:این پژوهش دارای ماهیت توصیفی بوده و از نظر نوع طرح،در دسته ی مطالعات همبستگی-مدل یابیمعادله ساختاری قرار می گیرد.جامعه آماری آن را کلیه ی افرادی که در رده ی سنی ۱۸تا ۴۵ سال قرار داشتند،تشکیل دادند و تعداد۲۰۰ نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند.به منظور جمع آوری داده ها،از پرسش نامه ی شفقت به خود نف SCS،پرسشنامه افکار خودکشی بکBSSI و پرسشنامه نیاز های بین فردی ون اوردن و همکاران INQ-۱۵ استفاده گردید.یافته ها:تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS.۲۵ و تحلیل مسیر از طریق نرم افزار Amos.۲۴ نشان داد که مدل ساختاری پژوهش ،برازش نسبتا مطلوب دارد.به طوری که رابطه مستقیم هر یک از زیر مولفه های متغیر نیزا های بین فردی(گرانباری درک شده و تعلیق پذیری خنثی شده)با افکار خود کشی،مثبت و معنادار بودو نتایج از نظریه روان شناختی نیاز های بین فردی حمایت می کند.نتیجه گیری:یافته های پژوهش حاضر می توانند در راستای مداخلات بالینی با هدف کاهش افکار خودکشی،مفید واقع گردند

کلیدواژه ها:

تعلق پذیری خنثی شده ، خودکشی ، شفقت به خود ، گرانباری درک شده ، نیاز های بین فردی