بررسی ژنوتیپ های حاصل از تلاقی برخی ارقام بیدانه و دانه دار انگور

در برنامه اصلاح انگور، برای بهدست آوردن ارقام برتر جهت مصارف تازه خوری و کشمشی، ارقام بیدانه عسکری، یاقوتی، بیدانه سفید و بیدانه قرمز به عنوان والدهای پدری و ارقام موسکات هامبورگ، قزل اوزوم، دیزماری، رجبی سفید، علی بابا، الحقی قرمز و تبرزه به عنوان والدهای مادری انتخاب گردید. از مجموع 1600 نتاج بهدست آمده 385 نتاج باردهنده حاصل 28 تلاقی در طی سال 1389 مورد ارزیابی قرار گرفت. برای ارزیابی نتاج از هر بوته سه خوشه به طور تصادفی انتخاب و صفات مربوط به خوشه برای آنها ثبت شد. از هر خوشه پنج حبه به تصادف انتخاب و صفات مربوط به حبه در آنها بررسی شد. برای ارزیابی صفت استنوسپرمی از هر خوشه 10 حبه انتخاب شد. نتاج بهدست آمده بر اساس متوسط وزن تر یک بذر یا شبه بذر به چهار کلاس کاملاً بیدانه، تا حدی بیدانه، تا حدی دانه دار و کاملا دانه دار تقسیم شدند در بین کل نتاج ارزیابی شده ژنوتیپ های A166 ، A213 ,B167 ,D187 ,G113 ,G122 ,G189 ,K183 ,K48 ,S113 ,S177 ,S191 S76 در کلاس کاملا بیدانه قرار گرفتند. همچنین برخی از ژنوتیپ های نسبتا بیدانه تا کاملا دانه دار از جمله C92 ,F130 ,G1 ,I116 ,I120 ,J107 ,K140 Q118 ,R125 ,R52 ,R60 ,S190 دارای صفات مطلوبی از جمله بیدانگی نسبی و بزرگی حبه بودند که باید مورد توجه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

اصلاح ، انگور تازه خوری ، بیدانگی ، اندازه حبه و نتاج