بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر تنظیم هیجان بر تکانشگری و افسردگی افراد با علائم اختلال دوقطبی نوع دو

این پژوهش با هدف »بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر تنظیم هیجان بر تکانشگری و افسردگی افراد با علائم اختلال دوقطبی نوع دو« انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زنان دارای اختلال دوقطبی نوع دو مراجعه کننده به مرکز مشاوره و خدمات روان درمانی شهر خرم آباد در سال ۱۴۰۱ بود که با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به پرسشنامه تکانشگری (پاتون و همکاران، ۱۹۹۵) و پرسشنامه تجدیدنظر شده افسردگی (بک و همکاران، ۱۹۹۶) پاسخ دادند. دادهها با روشهای آمار توصیفی و تحلیل کواریانس چندمتغیره و با نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شد. نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمره تکانشگری و ابعاد آن شامل نداشتن برنامه (۴۳/۱۳F=، ۰۰۱/۰P= و ۶۶۱/۰(Eta=، تکانشگری حرکتی (۳۱/۱۷F=، ۰۰۴/۰P= و ۵۴۴/۰(Eta=، تکانشگری شناختی (۶۵/۲۲F=، ۰۰۵/۰P= و ۷۱۲/۰(Eta=، در آزمودنی های دو گروه در مرحله پس آزمون تفاوت معنادار بود که حاکی از اثربخشی برنامه مداخله ایی است (۰۵/۰.(P< همچنین ، در نمره افسردگی و ابعاد جسمانی -عاطفی (۳۲۷/۱۰۴F=، ۰۰۰/۰P= و ۵۱۳/۰(Eta= و شناختی (۴۵۳/۶۰F=، ۰۰۰/۰P= و ۶۱۶/۰(Eta= در آزمودنی های دو گروه در مرحله پس آزمون تفاوت معنادار بود (۰۵/۰.(P< لذا به روانشناسان و برنامه ریزان حوزه سلامت روان توصیه می گردد در کنار دارو درمانی به این شیوه مداخله در راستای کاهش علائم روانی و افزایش حالات هیجانی مثبت توجه ویژه مبذول دارند.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر تنظیم هیجان ، تکانشگری ، افسردگی ، اختلال دوقطبی .