بررسی تربیت اخلاقی در نهج البلاغه با تاکید بر اصول و روشها

تربیت اخلاقی، فرآیند به کارگیری شیوه هایی برای شکوفاسازی، تقویت و ایجاد رفتارها و آداب اخلاقی و اصلاح صفات، رفتارها و آداب غیراخلاقی در انسان است. با درک اهمیت تربیت اخلاقی، پرداختن به مباحث مربوط به اخلاق و به تبع آن تربیت اخلاقی از جایگاه بس رفیعی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی و تبیین تربیت اخلاقی از دیدگاه حضرت علی(ع) با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و اسنادی، مهمترین مبانی، اصول، اولویتها و روشهای تربیت اخلاقی در نهج البلاغه را مورد بررسی قرار داده است.نتایج این تحقیق نشان میدهد که: مهمترین مبانی تربیت اخلاقی از دیدگاه حضرت علی(ع) ، اعتقاد به خداوند متعال و دینداری و مهمترین اصول تربیت اخلاقی، تاکید به رازداری، پرهیز از ستم، لجاجت، کینه جویی و خودپسندی، نهی از دروغگویی، عیب جویی و سخن چینی و توصیه به صبر و وفای به عهد بوده است. از میان فضائل اخلاقی سه مفهوم: تقوا، زهد و صبر بیش از دیگر مفاهیم مورد تاکید و از میان رذائل اخلاقی نیز سه مفهوم: دنیاپرستی، کبر و بخل بیش از همه مورد نکوهش حضرت واقع شده است.همچنین از میان روشهای تربیت اخلاقی، دو روش یادآوری مرگ و قیامت و عبرت گیری، بیش از دیگر روشها مورد استفاده حضرت علی(ع) قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

امام علی(ع) ، اخلاق ، تربیت ، تربیت اخلاقی.