پیش بینی طلاق عاطفی براساس روان بنه های هیجانی با میانجیگری ناگویی هیجانی در والدین دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر پیش بینی طلاق عاطفی براساس روان بنه های هیجانی با میانجیگری ناگویی هیجانی در والدین دانش آموزان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل والدین دارای فرزند دانش آموز در مدارس ابتدایی شهر قم در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی بر اساس جدول مورگان، تعداد ۴۰۰ نفر برآورد شد که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل روانبنه های ناسازگار اولیه یانگ (۱۹۹۸)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو توسط بگبی و همکاران ( ۱۹۹۴) و طلاق عاطفی گاتمن (۲۰۰۸) بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از مدلیابی معادلات ساختاری ، نرم افزار SPSS۲۲ و AMOS۲۴ استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد ضریب مسیر کل بین روانبنه های ناسازگار اولیه و طلاق عاطفی منفی و معنادار بود (۰۰۱/۰.(P< ضریب مسیر بین روانبنه های ناسازگار و ناگویی هیجانی مثبت و معنادار بود (۰۰۱/۰.(P< ضریب مسیر مستقیم بین ناگویی هیجانی و طلاق عاطفی مثبت و معنادار بود (۰۰۱/۰.(P< ضریب مسیر غیرمستقیم بین روان بنه های ناسازگار اولیه و طلاق عاطفی مثبت و معنادار بود (۰۳۶/۰.(P=

کلیدواژه ها:

روان بنه های هیجانی ، طلاق عاطفی ، ناگویی هیجانی ، والدین