بررسی تاثیر تاب آوری بر قصد ترک شغل با نقش میانجی تعلق شغلی پرستاران در بیمارستان میلاد تهران

این تحقیق به بررسی تاثیر تاب اوری بر قصد ترک شغل با نقش میانجی تعلق شغلی پرستاران در بیمارستان میلاد تهران پرداخته است. این تحقیق از نظر هدف یک تحقیق کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش یک تحقیق علی است. جامعه آماری تحقیق پرستاران در بیمارستان میلاد تهران به تعداد ۷۸۰ نفر است و طبق فرمول کوکران حجم نمونه ۲۵۷ نفر از پرستاران در بیمارستان میلاد تهران به دست آمده است. روش نمونه گیری از نوع در دسترس است. برای مولفه تاب آوری از پرسشنامه کانر و دیویدسون (۲۰۰۲) ، برای مولفه تعلق شغلی از پرسشنامه کانونگو (۱۹۸۲) ، برای مولفه عدم قصد ترک شغل از پرسشنامه سیشور (۱۹۹۲ ) استفاده شده است. جهت تایید روایی پرسش نامه ها به تایید اساتید رسیده است و پایایی پرسش نامه ها با استفاده از نرم افزار spss مورد تایید قرار گرفته است. برای آزمون فرضیه های تحقیق از معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که تاب آوری بر عدم قصد ترک شغل با نقش میانجی تعلق شغلی تاثیر مثبت دارد. تاب آوری بر عدم قصد ترک شغل تاثیر مثبت دارد. تعلق شغلی بر عدم قصد ترک شغل تاثیر مثبت دارد. تاب آوری بر تعلق شغلی تاثیر مثبت دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، عدم قصد ترک شغل ، تعلق شغلی.